– door Mieke de Beer-Koomen –
The Twilight Zone. Wie herinnert zich deze serie nog? Als jonge puber keek ik mee met mijn oudere broer en zus. Iets te jong nog was ik wellicht, het greep me bij de lurven. Dat begon al bij de begin tune, tudududu, tudududu… de kenners onder ons horen het meteen via de Spotify in hun hoofd. De bizarre, surrealistische verhalen fascineerden me net zo hard als dat ze me beangstigden. Over onzichtbare krachten, ongrijpbare vijanden, de dreiging van het einde der tijden.
In bed dacht ik er nog lang over na, met gemengde gevoelens, een lichte kortsluiting in het hoofd, wachtend op de slaap die me naar de ochtend zou brengen. Naar het moment van ontwaken waarin alles anders is, altijd. Waarin je jezelf uitlacht om je irreële angsten en je gekke gedachten. Mens, doe toch niet zo raar! Om alweer uit te kijken naar een volgende aflevering.
Sinds maart 2020 keert het gevoel regelmatig terug. De absurde sensatie naar The Twilight Zone te kijken. Nee, sterker nog, erín te zitten. Eén extra lange aflevering over onzichtbare krachten, ongrijpbare vijanden, de dreiging van het einde der tijden. Guest starring: all human beings. Vorig jaar nog was de hoofdrol weggelegd voor een onzichtbaar, ongrijpbaar virus. Een virus als vijand dat bezit neemt van mensen waardoor ook zij de vijand worden. Een gevaar voor elkaar. Inmiddels is het virus van de troon gestoten en schittert de polarisatie op het eens zo witte doek. De boodschap staat nog steeds: wij zijn een gevaar voor elkaar. Bizar en surrealistisch.
Ook ik laat me bij vlagen meeslepen in het verhaal. Van rol naar rol, van kamp naar kamp. Ook ik dreig wel eens weg te zakken in het drijfzand dat wij elkaar voor de voeten strooien. Pas als ik een stap terug zet en uit het spel stap zie ik weer helder door de schemer van The Twilight Zone. De realiteit bestaat niet uit kampen. De wereld zit vol diversiteit. Ik wil graag verbinding kunnen maken met iedereen. Ongeacht leeftijd, afkomst, religie, LHBTIQAP+ label en vaccinatiestatus. We zijn een vat vol tegenstrijdigheden, maar hebben één belangrijk ding gemeen: we zijn allemaal mensen. En we gaan allemaal dood. Dus laten we leven.
The Twilight Zone, bekijk het met argusogen, maar verdwaal niet in het donker. Voor je het weet haalt het leven je in en komt de vijand uit een hele andere hoek. Wees bang, boos, verdrietig en verward, maar laat de kortsluiting die we ervaren plaatsmaken voor acceptatie en creatieve bezinning. Om elkaar te helpen, op te vrolijken en te omarmen. Wees niet elkaars vijand, wees elkaars licht.
