Door Daphne Franquinet – In deze bizarre Coronatijd realiseer ik mij dagelijks hoe ik mijn vrijheid als vanzelfsprekend ervaarde. Nu onze vrijheid aan banden is gelegd door de 1,5 meter maatschappij; geen feestjes, geen concerten bezoeken, niet de vrijheid hebben om je koffers te pakken en naar zonnige oorden te vliegen, je ouders niet kunnen bezoeken, niet even een terrasje pakken met een vriendin, niet bij de plaatselijke horeca een borrel kunnen halen of heerlijk uit eten gaan; merk ik dat vrijheid een groot goed is om bij stil te staan.
Door mijn beroep als verpleegkundige heb ik nu wel de vrijheid om te kunnen én mogen werken. Heerlijk gevoel! Terwijl dezelfde vrijheid bij de cliënten, waar ik werk, grotendeels is weggenomen. Ter bescherming van hun gezondheid natuurlijk maar die vrijheid is nu weg. En bijna alle cliënten hebben de 2e wereldoorlog meegemaakt, waarin de vrijheid ook al sterk was ingeperkt. Heftig eigenlijk!
Ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik de 2e wereldoorlog alleen vanuit de geschiedenisboeken, televisiebeelden en documentaires ken. Eigenlijk altijd in vrijheid heb kunnen leven! Ik hoop dat iedereen gaat beseffen dat wij onze vrijheid niet als iets vanzelfsprekend moeten zien maar ons gaan realiseren dat onze vrijheid eigenlijk rijkdom is!
