Op 24 augustus vierde Oekraïne zijn Onafhankelijkheidsdag. In 1991 riep het Oekraïense Parlement de onafhankelijkheid uit, waarmee het zich losmaakte van de toenmalige Sovjet-Unie. Later dat jaar stemde de overgrote meerderheid voor deze afscheiding en viert Oekraïne sindsdien deze dag.
Helaas is deze onafhankelijkheid niet vanzelfsprekend. Sinds de annexatie van de Krim in 2014 en de invasie van 2022 verdedigt het land zich tegen Russische agressie.
De Oekraïense bewoners van de opvanglocatie Andijk organiseerden deze dag een aantal festiviteiten voor de vrijwilligers en andere betrokkenen. Eén van de vrijwilligers is Charlotte Schuurman uit Andijk: “Toen ik de beelden van de vluchtende mensen zag, wilde ik iets voor hen gaan doen. Samen met andere vrijwilligers richtte ik de organisatie ‘Andijk helpt’ op.” Deze organisatie heeft een heel netwerk van vrijwilligers, die zich op allerlei terreinen inspannen voor hun nieuwe dorpsgenoten, zij zorgen voor kleding, voor het leren van de taal, noem maar op. “Ik werk daarnaast beroepsmatig bij de Gemeentelijk Opvang voor Oekraïners. Wij verlenen hen onderdak en zorgen onder andere voor medische ondersteuning en bemiddeling bij arbeid. Ze willen graag aan het werk, het zijn echte aanpakkers.”
Frank Smit uit Wervershoof geeft Nederlandse les. “Elke woensdagmiddag doe ik dat, samen met nog drie vrijwilligers. Wij leggen de beginselen van de Nederlandse taal uit in het Engels en spreken verder zoveel mogelijk Nederlands. En dat is belangrijk, want inburgering begint met de taal.” Gerda Koper uit Wervershoof biedt onderdak aan Oekraïners. “Ik vond het toen een heftige toestand voor al die vluchtende mensen. Wij hadden ruimte beschikbaar en ik vond dat we dat konden doen, onderdak verlenen. Wij hebben dat toen aan de gemeente gemeld. Wij waren in de veronderstelling dat het tijdelijk zou zijn, maar helaas is de oorlog er nog steeds. Het gaat allemaal goed zo, samen met onze nieuwe huisgenoten.”
Zo zijn er tal van mensen, die iets voor deze doelgroep doen, aanwezig om deze onafhankelijkheidsdag een paar uur mee te vieren. Na de volksliederen van Nederland en Oekraïne zijn er korte toespraakjes, wordt er gezongen en wat gedronken. Er is een sterke onderlinge harmonie.
De Oekraïense Alona spreekt een woordje in het Nederlands. De oorlog heeft haar geleerd om het leven te waarderen, elke dag, elk moment, samen met de mensen van wie zij houdt. De oorlog heeft haar geleerd dankbaar te zijn en alle uitdagingen van het lot te leren aanvaarden, om op te staan en vooruit te gaan zonder achterom te kijken. Namens haar landgenoten spreekt zij dank uit naar alle vrijwilligers, coördinatoren, vertegenwoordigers van gemeente en overheid, het hele land. Dank aan mensen met een groot hart, die de real life-waarden begrijpen. En dat al voor het tweede jaar op rij! Zij zullen het nooit vergeten.
Ook Ganna zal dat niet vergeten. Zij woont al vanaf april vorig jaar in Wervershoof. Zij komt uit de zwaar beschadigde havenstad Cherson, waar een hevig strijd is geleverd. “Toen het volkomen gevaarlijk werd, toen tanks door de straat reden en er op mensen werd geschoten, besloot ik te vertrekken. Mijn partner is nog steeds daar. Ik heb van mijn moeder vernomen, dat zij een keer een week achter elkaar in de schuilkelder was, zonder een keer buiten te zijn geweest. Ik was een paar maanden geleden even terug. Oekraïne had de stad weer terug veroverd. Er reden tanks met Oekraïense vlaggen door de straten. (Ze laat hiervan een filmpje zien.) Veel gebouwen zijn zwaar beschadigd.” (Gesprekje gevoerd via een taaltranslator.)
Gerard Bot.
