In de eindklassementen van de mass-start en de 3000m wist Irene afgelopen weekend beslag te leggen op de eerste plaats. De winst op de 3000m moest zij delen met Antoinette de Jong, na een derde plaats op zondagmiddag.
Het weekend begon vrijdagmiddag met een voor Irene geheel nieuwe afstand, namelijk de ploegachtervolging, ook wel team pursuit genoemd. Het was de eerste keer dat zij met twee maatjes zes ronden zo snel mogelijk moest zien te rijden, in dit geval met Ireen Wüst en Antoinette de Jong. Na een goede start kon Irene haar deel van het werk uitstekend aan en was ze zelfs de grote motor die in toom moest worden gehouden. In een tijd van 2.55.585 werd de Nederlandse ploeg tweede, 0.94 seconden achter de Canadese ploeg, een mooie prestatie, na één enkele keer samen getraind te hebben. Volgens Irene smaakt het naar meer, hopelijk bij de WK Afstanden.
Zaterdag begon voor Irene met een domper. Haar tegenstander op de 1500m, Jorien ter Mors, ging in de ochtend door haar rug en kon hierdoor niet starten. Irene moest dus alleen van start in de laatste rit. Na een opening van 26.1 wist zij in de volgende drie ronden niet de snelheid te maken die nodig zijn voor een topnotering. In een tijd van 1.58.87 werd zij 17e. Het ontbrak dus aan een tegenstander om echt strijd mee te leveren. Er was echter tijd genoeg om bij te komen voor de mass start.
Ja, die mass start. De halve finale op vrijdag was al niet doorgegaan, oorzaak was waarschijnlijk een te geringe deelname voor twee halve finales. De finale aan het einde van de zaterdagmiddag bracht wel een heel spektakel. Er waren dames die vonden dat de favoriet voor de overwinning, Irene, op onreglementaire wijze even gestopt moest worden. Het werd geen schaatswedstrijd, maar een schaatsworstelpartij. Of het afgesproken werk was is natuurlijk niet bekend, maar dat de Canadezen en Italianen vonden dat Irene uit de wedstrijd geduwd moest worden leek een zekerheid. Uiteindelijk wist Irene ferm van zich af te bijten en bleef ze gelukkig op haar schaatsen staan. Wel moest zij in de laatste anderhalve ronde alle zeilen bij zetten om de eersten, en met name de Canadese Blondin, weer in te halen en op de streep te kloppen. Een mooi staaltje van kracht en snelheid, waardoor Irene ook het eindklassement van de mass start won. De Canadese Valerie Maltais en de Italiaanse Lollobrigida werden terecht gediskwalificeerd. Hopelijk wordt er bij de WK afstanden sportief gereden.
Op de laatste dag van de World Cupserie werd de 3000m verreden. In de zesde rit werd het baanrecord dat Irene een week eerder reed in de zesde rit verbeterd door de Russin Voronina en gebracht op 3.56.853. Een hele opgave voor Irene om dit alsnog weer te verbeteren, wat uiteindelijk niet lukte. In een tijd van 4.00.153 werd Irene toch nog keurig derde na Antoinette de Jong, met dus de gezamenlijke overwinning in het eindklassement. Voorwaar weer een geslaagd World Cupweekend voor Irene.
Nu beginnen de voorbereidingen voor de laatste wedstrijden van het gebroken seizoen, tevens de belangrijkste. Van 11 t/m 14 februari worden in Heerenveen de ISU WK Afstanden gehouden. Donderdag 11 februari rijdt Irene de 3000m, op vrijdag 12 februari, als zij geselecteerd wordt, de ploegachtervolging, op zaterdag 13 februari de mass start en op zondag 14 februari de 5000m. Alles is te volgen op NPO1.
Iedereen die supporter is van Irene wenst haar heel veel succes.
Met vriendelijke groet,
Stichting Support4Irene.
