Op zijn derde verjaardag krijgt hij van opa Smak een trommel met twee trommelstokjes. Vanaf die dag slaat hij elke dag uren lang op het ronde instrument. Hij is helemaal gek van dat ding én van het geluid. Hij is nu bijna twintig en slaat nog steeds, maar nu op een drumstel. Tom Smak droomt van een drumcarrière.
“Ik weet niet anders dan dat ik met de stokjes sla. Toen ik zeven werd, kreeg ik van mijn ouders een drumstel. Mijn eerste drumstel! Elke zaterdag ging ik op les bij Marco Lankhorst. Ik vond het meteen hartstikke leuk. Het begin was moeilijk, maar met het gevoel van ritme zat het gelijk goed. Ik begon thuis ook te drummen, elke dag een half uur, dus voor mijn huisgenoten viel het wel mee. Ik kreeg al snel een elektrisch drumstel, wel net zo fijn voor de buren ook. Ik kon toen net zoveel drummen als ik wilde. Ik wist één ding vrij snel: ik wil drummer worden.”
Vanaf zijn negende volgde Tom bandles bij Martin Bonnes in Amsterdam, waar je leert spelen in een band. Dat deed hij twee jaar. Op zich was het niet zo, maar belangrijke leerjaren waren het wel. Hij kreeg rond zijn twaalfde contact met DSOPM, de Dutch school of popular music en ging op summercamp, een te gekke week vol met muziek, waar hij contact kreeg met muziekleraren van een andere school met nog meer kwaliteit. Daar formeerde hij ook zijn eerste bandje: Extraordinary Rejects, samen met vier meiden. Eigen muziek maken, maar ook covers. Het klikte niet, dus het bandje viel uiteen.
Tom kwam daarna in contact met Diederik Schouten uit Venhuizen. Zijn band ‘No Offense’ was op zoek naar een nieuwe drummer. Dat pakte goed uit voor Tom. Hij is nu nog steeds de drummer van deze band, dat zich op facebook een alternatieve rockband noemt. “Ja, wij spelen rockmuziek, maar ook wel funk, ballads en disco. Tijdens liveoptredens spelen wij eigen nummers, aangevuld met wat covers van onder meer de Golden Earring en George Michael. Maar eigen nummers spelen heeft onze voorkeur. Wij hebben op dit moment twaalf eigen nummers. De eerste keer, dat wij live optraden, was vorig jaar tijdens de verjaardag van mijn opa Smak. We kregen de smaak te pakken en traden vaker op, ook op grotere podia tijdens festivals, maar ook in De Slof te Enkhuizen. Het zou dit jaar een gevolg krijgen, met onder meer een optreden tijdens de Zwarte Cross, geregeld door ons label Compuls records. Helaas is alles dit jaar afgelast. Live optreden is erg leuk. Het geeft een goed gevoel wanneer het publiek reageert op jouw eigen muziek. Het ging best goed en we kregen leuke reacties. Onlangs traden wij nog wel live op in onze tuin voor opnamen van het programma Coronasessies van AT5.”
Onderhand heeft uw correspondent het genoegen te luisteren naar hun nummer ‘Tank’, een lekker stevig nummer, dat erg toegankelijk is en meteen tot gevolg heeft dat je mee deunt. Tegenover mij zit Tom met een trotse blik en een dikke glimlach. De lezers van Binding moeten nog een paar weken wachten. Als het even meezit zijn de eerste vier nummers van No Offense eind september te beluisteren op Spotify. Weer een dorpsgenoot op Spotify!
Tom is toegelaten tot de Herman Brood academie voor een driejarige opleiding. Hij wil nog beter worden. Het liefst zou hij straks van de muziek zijn werk willen maken. “Leven van de muziek is wat ik wil. Dat is mijn doel. Maar ook optreden tijdens Dijkpop en een toer van een aantal weken door ons land. Ik zou het prachtig vinden wanneer we dat kunnen bereiken.”
Dijkpop? Van mij mag het.
Gerard Bot.
