Door Gerard Bot
Rhythm Haakman, Hjalmar Verdonschot en Nick Haakman beleven als The Titanium White hun ‘finest moment’ in de muziektempel van Paradiso in Amsterdam.
In dit muzikale heiligdom spelen zij tijdens de avond 50 Jaar Pink Floyd. In 1968 trad deze legendarische band voor het eerst op in Paradiso, met Syd Barrett. Ter herinnering aan die tijd wordt deze avond georganiseerd. The Titanium White wordt in de omschrijving van Paradiso getypeerd als een jonge psychedelische rockband uit Noord-Holland. Alle reden dus om deze drie muzikanten voor dit spektakel uit te nodigen. SMEW organiseert deze avond de mogelijkheid om met de bus mee te gaan, dus ook dat geeft weer een extraatje van vroeger, met de bus naar Pink Floyd.
In de oude kerk is het sfeervol, de mooie zaal met witte balustrades is een plaatje in deze akoestisch perfecte ruimte. Er is veel publiek, voor een groot deel uit Wervershoof en Onderdijk. Dat geeft de band natuurlijk een extra impuls om het beste uit zichzelf te halen. Een mooi groot podium met een prachtig groot screen. Het geluid is optimaal. De band begint met eigen werk van hun onlangs verschenen album Psychedelic Stranger. De band wordt ondersteund met drie blazers en drie zangeressen. Jim Kerver en Alex Mol spelen ook een paar nummers mee. Het besef groeit dat in onze omgeving erg veel muzikaal talent is.
Natuurlijk worden nummers van Pink Floyd gespeeld. Wish you were here en Brain damage vullen de zaal met Pink Floyd. Het moeilijke The great gig in the sky wordt vol overtuiging schitterend vertolkt door Megan Roele. Een groots gebaar naar de Engelse band.
Na de pauze treedt Nick Haakman op met zijn band Ummagumma, dat terug grijpt op de eerste jaren van Pink Floyd. De muziek van de band is nog sterk onder invloed van Barrett, die wel de basis heeft gelegd voor het experimentele en psychedelische werk van Pink Floyd. In 1968 volgt de breuk. De albums The piper at the gates of dawn en A saucerful of secrets zijn dan al uitgebracht. Ummagumma speelt de meeste nummers van die albums, waaronder de singles Arnold Layne en See Emily play. Een gewaagd optreden, want het is pas de tweede keer dat de band optreedt. Maar de betere muzikant maalt daar niet, gaat het podium op en laat de instrumenten en stemmen spreken. Dat lukt prima en de Floydfans van het eerste uur zijn hen dankbaar voor al het pracht dat voorbij komt.
Een bijzondere avond voor veel dorpsgenoten in het walhalla van de muziek. Voor de muzikanten en intense beleving. Bijzonder allemaal om bij aanwezig te zijn. En good old Loek brengt ons weer veilig thuis.
