‘Wij zijn een zootje’, hoor ik zeggen. ‘Maar dat schrijf je niet op hoor…’ Natuurlijk schrijf ik dat op. Dit zootje, deze muzikanten weten namelijk precies wat ze aan het doen zijn. Tijdens de Avond van Andijk op 6 juli zetten The Locals opnieuw een spetterende show neer. Dit jaar volledig in stijl van the Sixties.
Wat ooit begon als een eenmalig optreden bij Jaap en Conny in ’t Ankertje groeide uit tot gelegenheidsband ‘The Locals’. Al 11 jaar vaste act op het podium van de Avond van Andijk, voorafgaand aan het landelijk bekende Dijkpop. Alle leden van deze 13-koppige band zijn afkomstig uit de regio. Elk jaar heeft een ander thema zoals de Stones, Beatles, Elvis, Queen, Disco en de Soul Show. Dit jaar zijn The Sixties aan de beurt. Ik keek even om ’t hoekje tijdens één van de 5 of hooguit 6 repetitieavonden.
Huh, zo weinig repetities?
‘Ja, we zijn zo op elkaar ingespeeld dat het heel snel gaat. Vergeet niet dat de meesten van ons al heel lang samen spelen en zingen. Voordat we echt gaan oefenen, kiezen we de nummers die we willen doen. Soms lastig; er is zo veel moois gemaakt. We willen niet in herhaling vallen en iedereen moet aan bod komen.’
Zijn jullie het snel eens?
Dat duurt soms even, maar we komen er altijd uit. Omdat we nu een heel decennium hebben, was het wel even zoeken. We willen alle muziekstijlen uit de jaren ’60 aan bod laten komen. Van begin tot einde. Van akoestisch tot elektrische gitaren. Van ‘It’s my party’ tot Joe Cocker tot The Kings tot Woodstock. Dat is goed gelukt.
De groep bestaat uit doorgewinterde muzikanten. Amateur, semi-professioneel en beroeps, maar allemaal gericht op het leveren van kwaliteit. Allemaal oefenen ze thuis al hun partijen zodat ze tijdens de repetitieavonden alleen nog hoeven te schaven. Zo’n 2,5 week voor de Avond van Andijk luister ik even mee in de oefenruimte van Alex Mol en Els van der Lubbe in Onderdijk. Het is er bloedheet, krap en druk. Met een drummer, gitaristen, toetsenist, drie zangeressen en drie blazers inclusief instrumenten is de ruimte van 4 x 5 meter wel vol. En dat nog zonder het 14e bandlid, Jos Kolenberg, die deze avond afwezig is. Ik plak mezelf tegen de deur om even te kunnen luisteren. Het klinkt al als een klok.
Is er veel verloop binnen de groep?
Weinig. Een groot aantal van ons is er al vanaf het begin bij. Sommigen stoppen vanwege de drukte, zoals Niels van der Gulik en Joost Botman. Zij treden dit jaar ook op de Avond van Dijk op, met muziek van Simon & Garfunkel. En zo zijn meer bekende namen onderdeel geweest van The Locals. Maar we vinden altijd snel weer nieuwe mensen en soms komt er weer iemand terug. Barry is twee jaar weggeweest, maar hij miste ons natuurlijk verschrikkelijk.
De band is beroemd en berucht in de hele regio?
Ja, toen Ruud (Trombone) er een paar jaar geleden bij kwam vroeg een collega van hem: hoe kom jij in godsnaam bij The Locals? Dat was toch wel heel bijzonder. Is ook zo natuurlijk, we vallen ook op bij de ‘grote’ artiesten zoals Danny Vera, Roel van Velzen en Niels Geusebroek. Die horen en zien ons en kunnen zich niet voorstellen dat we maar zo weinig optreden.
Jullie zijn muzikaal aan elkaar gewaagd?
Ja, we hebben allemaal zo onze rol binnen de groep. Met de terugkomst van Barry Woestenburg hebben we nu drie toeters binnen de groep, samen met Ruud Lippe en Edwin Jans. Dat is top! Natuurlijk zijn er ook verschillen. We studeren veel op ons muzikaal gehoor, soms is er bladmuziek en soms worden er nieuwe arrangementen gemaakt. In het origineel van sommige liedjes zitten bijvoorbeeld geen blaaspartijen. Die bedenkt Edwin Jans dan en schrijft ze voor de andere blazers helemaal uit. Dat is knap. Erg lullig voor hem als we tijdens een repetitie besluiten dat het toch nét even anders moet. Begint hij gewoon weer opnieuw.
Jullie zijn een veelzijdige band met veel verschillende persoonlijkheden. Botst dat nooit?
Niet echt, we zijn vooral ook vrienden. We hebben een hoop lol met z’n allen. Het is niet zo dat we wekelijks bij elkaar over de vloer komen, maar we zijn wel een hechte vriendengroep.
2016 was het jaar dat The Locals afscheid namen. Waarom toch niet?
Er is wel vaker sprake van geweest dat we zouden stoppen, net als dat we elk jaar weer roepen dat we toch eens wat vaker moeten optreden. Van beide komt het niet. Wij kunnen de Avond van Andijk niet missen en het publiek wil ons graag horen. Prachtig toch, daar doe je het voor.
Zijn jullie zenuwachtig?
Altijd wel een beetje. Je moet het toch maar weer zien te doen in dat ene uur. Het kan ontzettend heet zijn en soms voelt niet iedereen zich even lekker. Met het risico op de nodige broekschijterij, met name bij de toeteraars. Ehhh…
Maar wat er ook misgaat, het komt ook altijd weer goed. En het geeft een enorme kick als we daar dan voor zo’n groot publiek mogen optreden. Na afloop komt de ontlading en zakken we zo door tot een uur of 4. En daags erna te Dijkpoppen natuurlijk.
De mooie, ongemakkelijke en ludieke anekdotes vliegen me om de oren. Ik wil ze allemaal horen, maar 12 mensen interviewen die staan te popelen om weer te musiceren, is lastig. Maar één ding is duidelijk; ze gaan weer voor een wervelende show zorgen op 6 juli. Vol heerlijke Sixties nummers, van braaf tot hippie. Inclusief kleding en haardracht. Dit muzikale zootje (on)geregeld treedt op vanaf 20.55 uur. Wij kijken ernaar uit, jij toch ook!
Voor meer informatie over programma en bestellen tickets: www.deavondvanandijk.nl
Interview: Mieke de Beer-Koomen
