De Stichting Oud Wervershoof kan weer met trots een nieuw jaarboek aanbieden. Helaas kan dat dit jaar niet op een ‘Skriemeravond’ worden gepresenteerd. Geen officiële uitreiking, geen overzicht van het boek en geen optredens in relatie tot de onderwerpen.
Het is natuurlijk erg jammer, maar een pleister op de wonde is dat het 24e exemplaar van de Skriemer binnenkort wel gewoon te verkrijgen is. Een eerste indruk krijgt u dit jaar via de Binding.
Het jaar 2020 is ook voor de redactie een bijzonder jaar geweest. Een interview is niet zo vanzelfsprekend als het lijkt. De maatregelen van de regering staan veel normale interviews in de weg. Het gaat voor een groot deel via de telefoon en de email. En wanneer het tot een interview komt, is het wel wennen, dat er een afstand van tenminste anderhalve meter is. Het virus beperkt veel, maar niet de uitgave van nummer 24. Covid-19 of Corona is een begrip met veel impact geworden. Deze bijzondere periode krijgt dan ook aandacht in deze editie.
Maar natuurlijk duiken wij in het verleden, het is een historisch jaarboek. Er is dus vooral oud nieuws. De vaste rubrieken geven het nieuws van 40 jaar geleden, van 100 jaar geleden en van het afgelopen jaar. Daarnaast uiteraard mooie verhalen over personen en gebeurtenissen. Het is hierna allemaal kort samengevat, wellicht van de hak op de tak. Maar ik wil u met deze greep uit het boek toch een indruk geven, nieuwsgierig maken en bewegen om dit exemplaar aan te schaffen.
Petra Koomen schreef over haar oudoom Vok Koomen, ereburger en oud-wethouder van de gemeente Wervershoof. Een duizendpoot met tal van functies binnen de gemeenschap. Een markant persoon met veel invloed. Als wethouder maakte hij maar liefst vier burgemeesters mee. Deze periode geeft aan hoe het vroeger in de politiek ging. In 1958 werd hij herkozen als wethouder, nadat er dat jaar geen verkiezingen in ons dorp waren, omdat alleen de KVP een lijst had ingediend.
Willem Kok en Nel Molenaar emigreerden naar Australië. Zij kwamen daar berooid aan en vochten zich tot een goed bestaan in het land van de onbegrensde mogelijkheden. Dat ging niet zo gemakkelijk als zij aanvankelijk hadden gedacht. Het is goed gekomen. Niet gek voor een ongeschoold jochie van Wervershoof, aldus Kok.
Simon Steltenpool heeft veel betekend voor onze stichting. De actieve politicus werd lid van de Provinciale Staten, was dijkgraaf en vervulde tal van functies in en buiten het dorp. Een harde werker, die veel gedaan kreeg. Na zijn pensioen was hij vaak op de jeudeboulebaan te vinden en zelfs daar kon hij het niet nalaten om voorzitter te worden. Hij deed nooit niets, aldus schrijfster Rini Karsten.
In de twintigste eeuw kwamen kinderen uit Amsterdam tijdens hun zomervakanties naar Wervershoof. De Amsterdammertjes kwamen om op te sterken, zei men. Gidus van de Swaluw verdiepte zich in dit onderwerp. Ad Swart en Rina Koenen zijn twee van hen en blikken terug op hun periodes in Wervershoof.
Krijgsgevangen in WO II, is de kop van een artikel over Dirk Ruiter, geschreven door zijn zoon Simon Ruiter. Toen de oorlog uitbrak zat hij met nog een aantal militairen gestationeerd op Rottumeroog. Tegen een Duitse overmacht waren zij niet bestand. Een boeiend verhaal over krijgsgevangenschap.
Ons dorp kent vandaag de dag alleen nog basisonderwijs, maar voorheen was dat wel anders. Na de lagere school waren er verschillende mogelijkheden om in Wervershoof door te leren. Al deze scholen en een aantal lagere scholen zijn verdwenen. Tiny Berkhout schreef hier een mooi artikel over.
De geschiedenis van de overhaal op de Zwaagdijk bij het Arkje komt van Gerard Sijm. Er is nu al jaren een sluisje, maar deze kwam niet zomaar tot stand. Er was vroeger heel wat te doen om de schuiten van het ene naar het andere waterniveau te brengen, ofwel van de polder Grootslag naar de polder van de Vier Noorder Koggen.
In de S-bocht woonde vroeger de familie Spruit, bekend als de boeren, die hun land op de dijk hadden. Van paard en wagen tot de tractor voor de boerderij, waar men ook jarenlang een sigarenmakerij had. Twee grote gezinnen in dat ene huis. Het artikel komt van mijn hand.
Arie Zwirs kan alles, behalve borstvoeding geven. Zo begint het artikel over Zwirs, geschreven door zijn kleindochter Sabine Bosgoed en haar klasgenoot Gwenda Boon. Hun opa kon dus bijna alles. En dat was heel erg veel.
En gelukkig is er weer een artikel in de rubriek Effe buurte. Ank Schuitemaker ging daarvoor het dorp uit, naar de Bangert in Andijk. Dat deel van Andijk was vroeger sterk georiënteerd op Wervershoof. Veel Andijkers kwamen voor allerlei activiteiten naar ons dorp en andersom was dat ook weer zo. Het was bijna één, maar niet helemaal, dus streed men voor hun eigen Andijk.
De redactie is een hele groep mensen weer ontzettend dankbaar voor hun bijdrage. Ik moet er niet aan denken, dat wij zonder vrijwilligers alles zelf zouden moeten doen. Het is teveel om iedereen te benoemen. De artikelen, de rubrieken, de foto’s, de activiteiten, de verkoop, noem maar op. Zij allen zorgen er voor, dat er dit jaar weer een Skriemer is.
Over de verkoop wordt u in de volgende Binding geïnformeerd. Lees het!
Gerard Bot, redactie Skriemer.
