Stel: je zit in 5 VWO en je krijgt de opdracht om onderzoek te doen naar het leven van iemand die belangrijk is geweest voor je omgeving. Als Beer Ruiter dan de broer van je grootvader is dan is de keuze gauw gemaakt. Het gebeurde de jonge Simon Ruiter en zijn klasgenoot Luke Hoekstra. Zij doken in de archieven, deden interviews en stelden een gedetailleerd artikel op dat het levensverhaal van Simon Petrus Ruiter vertelt. De scholieren vroegen ons of we dit in Binding willen publiceren om zo ‘meer interesse te creëren voor mensen die in Wervershoof en omgeving veel meer dan alleen hun voetstappen hebben achtergelaten’. Dat doen wij graag. Vandaag deel 2 van 3.
Simon Petrus Ruiter zijn bijnaam was ‘Beer’. Hij was een echte levensgenieter, hij hield wel van een biertje of wedden op de paardenkoers. Ook was hij een harde werker en maakte hij zich niet druk.
Beer zijn werkcarrière
Toen Simon (Beer) klaar was met de dienstplicht was het tijd om te gaan trouwen met zijn grote liefde Gre in 1963. Gre en Simon gingen toen samenwonen op Dorpsstraat 174 want daar zat de slager destijds. Simon werkte veel in de slagerij en dat ging erg goed. Er was een slachthuis waar levende dieren geslacht werden. Ook kwam de keurmeester langs om te kijken of het vlees goed was voor en nadat het geslacht was. Als het vlees niet geschikt was voor consumptie was het een vinnekoe, dit vlees was geschikt voor een dierentuin. De slagerij van Beer bestond uit twee delen: een deel was voor het slachten en het andere deel was voor worstmakers en kookmachines. Wat ook anders was, was dat er in de slagerij van Beer gewoon vlees werd verkocht, dus geen maaltijden wat in deze tijd wel het geval is.
Op 25 maart 1971 werd door Simon en Gre Ruiter de Quicksilver Bar geopend. De Quicksilver Bar is naast de slagerij geopend. Op het begin liep de Quicksilver bar als een duivel, het was er heel druk. Maar het kostte Simon wel veel tijd want ook de slagerij bleef bestaan. Ook had Simon tegen die tijd kinderen gekregen waar hij niet veel tijd voor had.
Zij waren druk met brommers en slootje springen. Al kwam er een met een nat pak thuis dan deed Simon niets. Hij stak als een trotse vader zijn duim op en lachte. Op een gegeven moment begon de drukte af te nemen omdat een andere kroeg populairder werd, zo gaat dat nou eenmaal. Vooral de vaste klanten bleven doordeweeks.
Het vele werken werd Simon te veel dus verkocht hij de kroeg die tegen die tijd de bijnaam de Bere bar had gekregen vanwege de bijnaam Beer, en omdat de Quicksilver bar een lange naam is. Simon vond dit schitterend. Ook al was het café niet meer van Beer, hij ging er alsnog erg graag even met mensen praten en een lekker pilsje doen. In deze tijd ging de slagerij ook nog door en het liep nog steeds Goed. De foto met moeder Bets is in de jaren 80 gemaakt met een paaskoe.
Intussen ging het leven van Simon gewoon door en hij deed nog steeds graag een biertje en kwam graag bij de paardenkoers waar hij dan graag ging wedden op de Paardenkoers. Maar echt gokken dat deed Beer niet, want gokken dat doe je pas als je laatste geld op is en je geld moet lenen. Beer deed dit omdat het een echte levensgenieter was en het voor hem geen financiële problemen kon veroorzaken.
Toen het 2000 was, was Simon de uitverkorene, hij mocht prins carnaval zijn. Dit vond hij schitterend. Carnaval ging in die tijd niet alleen om het zuipen. Als Prins Carnaval ging hij langs bejaardenhuizen en ziekenhuizen.. Zo zag Prins Carnaval Beer de 1ste iedereen wat hij schitterend vond. Ook was er voor de jeugd veel te doen, zo was er een optocht met pracht en praal. Zo was er voor jong en oud alles te doen. In 2001 mocht Beer nog een keer, het was enorm gezellig om voor de tweede keer prins carnaval te zijn. Alleen een derde keer kwam er niet van, omdat hij het simpelweg teveel werk vond.
Zoon Simon Ruiter vertelde nog een anekdote over Beer waarvan hij het erg leuk zou vinden als deze in de biografie zou komen: “Bij de opening van de slagerij op het Raadhuisplein op 28 september 2004 moest er uiteraard nog een woordje gedaan worden en wij hadden uiteraard Beer gekozen, maar nog niks tegen hem Gezegd. Hij was best nieuwsgierig wie het woordje dan ging doen en toen heb ik tegen hem gezegd dat we de burgemeester hadden gevraagd.
Toen hij dat hoorde vond hij het wel jammer dat hij niet gevraagd werd, maar later in de week was hij te tanken en toevallig was de burgemeester daar Ook Simon liep naar hem toe en zegt: ‘Hé leuk dat je ff een woordje wil doen bij de opening van de slagerij!’ en de burgemeester was van hè, wat zeg je nou? Dus Beer kwam een dag later in de slagerij en zei: ‘Die burgemeester is niet helemaal lekker denk, ik feliciteerde hem dat hij het woordje mag komen doen in de slagerij en hij zei helemaal niks. Het leek hem niks te interesseren.’ Dus toen hebben we het hem verteld dat dat niet zo was en hij het mocht doen en zich dus flink voor lul had gezet bij de burgemeester. Dus hij mocht zelf het woordje doen een week later en dat heeft hij keurig netjes gedaan.”
Lees volgende week het laatste deel.
