Het is op meesterlijke wijze door Sjaak Steltenpool vertaald in algemeen beschaafd Westfries. Om er in te komen wordt begonnen met zijn lied ‘Typisch Westfries’, meegezongen door de bezoekers. Daarna komen drie pijprokende broers vol verdriet het podium op. Moeder Hoen is overleden en zij komen terug van het trieste afscheid. “Wat moeten we nu zonder moeder?”, vragen zij zich af. Cor, Jaap en Bertus Hoen weten het niet.
Willem Verlaat, Dick Pronk en Dick Sijm spelen deze uitvoering maar liefst vier keer in een uitverkochte zaal van ’t Fortuin. Een stuk, waarin het leed omslaat in een plezierig geheel met een lach. Elke Westfriese uitdrukking, gezegde en typering over de dood is er in verwerkt. Dat zijn er nogal wat! Mooi gedaan.
Er komt wel wat geld vrij, dus overweegt men een verandering, maar wel in de geest van wat moeder had gedaan. Een douche is eigenlijk wel nodig. Buurvrouw Scheurleer heeft er onlangs een laten plaatsen. Op hilarische wijze bekijken zij de glazen constructie, maar vooral de schoonheid van de douchende buurvrouw.
Tekst gaat verder onder foto
Onderling komen de broers niet goed tot elkaar. Een gezamenlijk gebed voor moeder geeft veel stof tot geharrewar, net als het opscheppen van het eten. Wie moet dat doen, nu moeder er niet is? Het is tenslotte altijd haar recht geweest. Het is geweldig om te zien én te horen dat dit enorme probleem minutenlang schitterend toneel oplevert. Men komt er uiteindelijk uit.
Na de pauze blijkt dat het lichaam van buurvrouw Scheurleer de mannen aan het denken heeft gezet, misschien moeten zij ook maar eens aan de vrouw, misschien zelfs wel naar een bordeel. Maar ja, hoe pak je dat aan? Dit probleem schuiven ze maar naar voren.
Ja, en dan die pijpen, de hele voorstelling hebben zij die in de hand of mond. Er wordt netjes gesproken over het roken van de pijp, waarbij het publiek af en toe wat andere gedachten krijgt. De zweem van rook wordt erg mooi in beeld gebracht.
Zo worden er meer onderwerpen aan de orde gebracht. En al die liefde voor moeder, hun lieve moeder, die toch ook weer niet zo lief was, als aanvankelijk bleek. Zo hebben de broers verschillende vaders, die om uiteenlopende redenen bij de bevallingen zijn overleden. En moeder lustte ook heel erg graag een borrel.
Jaap Hoen sluit af met een liedje waarin blijkt dat er veel plannen zijn bedacht, maar dat het er toch niet van komt. Gelukkig helpt een ding van moeder hen verder: de borrel.
Prachtig toneel, met verdere medewerking van Tiny Aker, René Bruin, Ton Breed, Frans Sijm en Jet Bakker. ’t Leste kievistai is een pracht geweest.
Toneelgroep Europa komt op 14, 15, 16, 20 en 21 maart met ‘De wijze kater’.
Gerard Bot.
