Het is bollig weer, het zonnetje schijnt, maar het dreigt om te slaan. Het zal nog wel even duren, dus ik pak mijn kans om te wandelen. Via het schelpenpad en de bruggetjes over het water loop ik door de groenstrook langs de Kagerbos.
Vlak voor Onderdijk ga ik rechtdoor het Overhoekse bos in. Er gaat net een bootje door het aquaduct. De man aan het roer en de vrouw een beetje naar voren, zodat de schroef de bodem niet raakt. Het schelpenpad langs de nieuwste woonwijk van Wervershoof, waar veel hondjes met de tong uit de bek hijgend hun baasje volgen. Ook voor dieren is het warm. Omgewaaide bomen liggen her en der verspreid. Langs het brede water verder. Het lijkt prachtig roeiweer, maar van de gelegenheid wordt geen gebruik gemaakt.
Even goed uitkijken en oversteken om een paar kilometer door het bos te lopen. Ik vind het nog steeds jammer dat het trekpontje uit de vaart is genomen. De vogelrijke plassen zijn aardig begroeid, maar hun concert kan ik horen. De paden worden door begroeiing steeds smaller. Lang gras buigt steeds meer richting het midden. Verschillende fietsers (geen wielrenners) halen mij in, maar niemand neemt de moeite om even te bellen, gewoon rakelings voorbij gaan.
Ik kom een tante van mij tegen. Zij begeleidt als vrijwilligster een wandeling van een aantal bewoners van de zorgboerderij. Tijd voor een gesprekje is er niet, men wil verder. Verderop zie ik een zeil door het groen gaan, vast wel iemand van de schuitenclub. Aan het andere eind is veel weggekapt, maar de natuur wint al weer snel terrein.
Ik loop verder over de openbare weg. Tijd om er een muziekje bij te doen. Nick Cave heeft het over Crow Jane. Ook voor golf is het te warm, slechts een enkeling slaat een balletje. Een dorpsgenoot komt uit tegenovergestelde richting. Hij zegt, dat hij mijn verhaal over het Pieterpad in de Binding heeft gelezen. Hij gaat dat ook doen. Er volgt een heel gesprek over het bekende pad en de beste manier om van plaats naar plaats te lopen. Leuk wanneer mensen op een artikel reageren. Een paar kilometer asfalt brengen mij naar de dijk, waar ik weer op onverharde ondergrond verder ga.
Een wijds uitzicht over het IJsselmeer. Heel veel bootjes deinen mee met de wind. Donkere wolken naderen al. Ik hoop dat men tijdig aan land gaat. Walking in the winter van The Coral is wel een groot contrast. Ik doe de muziek weer uit. Het ruisen van de golven wil ik natuurlijk horen. Vlak langs de waterlijn, waar het water een poging doet om mijn voeten te grijpen. Rechts het Nesbos, links het water, dat loopt wel prachtig.
De wind geeft kitesurfers de juiste gang. Op een informatiebord staat dat de Oosterdijk een uniek dijkvak is. De info gaat vanaf eeuwen geleden. Langs de Nes van Onderdijk blijf ik het dijkpad volgen. Een mooi zicht op het dorp. De kerken van Onderdijk en Wervershoof toornen boven alles uit. In het lange gras zit een man met allerlei apparatuur. In zijn kraag staat Staatsbosbeheer. Onderzoekend of als vogelaar stiekem naar de duizenden vogels kijken? Het eerste natuurlijk. Terug bij de Kagerbos blijf ik op de dijk. Het gras is gemaaid, zodat het weer mogelijk is.
De groene dijk is veranderd in geelbruin, het gras droogt snel. Ook hier een prachtig zicht op het IJsselmeer, de vogelkoloniën en op mijn eigen dorp. Het laatste stukje toch nog even wat muziek. The Cats met Conclusions, ja toeval. Nou ik maak zelf ook een conclusie: wij wonen in een schitterend gebied. Het hele jaar door, in de herfst, de winter, de lente én de zomer.
Gerard Bot.
