“Schilderen is een passie, het komt recht uit je hart”, zegt Ria. Dat blijkt al snel, want zij vertelt heel enthousiast over haar schilderkunst én kunstwerken. Haar werken zijn meer dan haar schilderijen. Beeldhouwen en keramiek hebben ook kunst opgeleverd. In haar tuin staan een aantal beeldhouwwerken en in de woonkamer is mooie keramiek neergezet. Maar voor deze creatieve dorpsgenote is schilderen de échte passie.
“Als kind tekende ik al veel, Op school haalde ik hoge cijfers voor het vak tekenen, een schril contrast met de onvoldoendes voor zingen. Ik stond met mijn basstem aan de jongenskant.” zegt zij met een lach. De eerste schilderwerken komen pas rond 1980, kleine schilderijtjes, die nog ergens op zolder moeten liggen. “Het zat al in mij en in dat jaar moest het gewoon gebeuren. Ik schilderde mijn vader, die de tandjes van een big vijlde. Dat schilderijtje was goed gelukt. En dan wil je meer. Ik kocht doeken en meer schildermateriaal en pakte naast mijn werk (en later ook naast het gezinswerk) elk vrij uurtje mijn kwasten op. Ik kocht boeken over deze kunstvorm en leerde mij het schilderen aan.”
Als een rode draad loopt het schilderen door haar leven, steeds maar beter worden. Na een jaar of tien volgt zij een opleiding in Hoogkarspel. Veel stillevens komen van haar hand. Wanneer Ria meer vrije tijd krijgt wil zij zich meer gaan ontwikkelen. Acht jaar geleden kijkt zij TV en ziet een prachtige kop in beeld komen. “Het beeld werd meteen stilgezet om een foto te maken. Ik schilderde vervolgens mijn eerst echte portret. Portretten zijn moeilijk. Ik ging een korte periode bij Anke van Lier op les. Zij leerde mij goed kijken en bracht mij de opzet en het maken van de ogen bij. Ik wilde niet te lang op les, want ik wil vooral vanuit mijzelf schilderen.”
Het enthousiasme groeit en de behoefte om zich meer te ontwikkelen ook. Op dit moment volgt Ria een opleiding bij Crejat, kunst en vormgeving, maar ook kunstgeschiedenis. Zij leert daar een totaal andere richting van het schilderen. Zij toont mij een aantal werken van de opleiding. Termen als Kubisme, Symbolisme, Socialistisch realisme, Impressionisme en zelfs Constructivisme vliegen me om de oren. Zij lacht wanneer het me begint te duizelen. Ik heb zelf weinig kennis op deze gebieden, maar kan wel constateren dat het er allemaal prachtig uitziet. Het is abstract, maar wanneer Ria het verhaal erbij vertelt, zie ik het ook en stel vast, dat zij zeer creatief is.
“Ik ben elke week ongeveer acht uur bezig met de opleiding. Ik krijg elke week een nieuwe opdracht om zelf creatief iets uit te beelden. Het is best wel eens lastig, maar ik zie altijd de uitdaging. Kunst en creatie van een werk zitten in jezelf, dus er komen altijd een paar kunstwerken uit. De opdrachten krijgen veel waardering van de docent, en dat motiveert mij natuurlijk nóg meer. Deze week was de opdracht om de aanval op de gevestigde orde uit te beelden met het constructivisme als basis. Een abstract werk, gezien in het tijdsbeeld van nu. Ik koos voor de tweedeling in de maatschappij door de pandemie.” Het bedoelde werk is hierbij afgedrukt. De opdracht van de aanval op de gevestigde orde wordt door Ria vertaald door blokkades en onrust.
Zo komen al die beelden achter de ezel tot kunstwerken. Lekker werken tussen de eigen schilderijen aan de wand. Maar op een gegeven moment is het huis toch vol? “Mijn man maakt foto’s van mijn werken. En daarna wordt er veel opgeborgen en bewaard in grote mappen. Op zolder liggen veel doeken. Ik geef ook wel schilderijen weg. Ik zou mijn hele huis kunnen behangen, maar dat gaat te ver.” In huis hangt inderdaad een aantal werken, maar het is beperkt. Plek om alles te bewaren is een van de redenen geweest om te stoppen met beeldhouwen en keramiek. “Ik ben bij Bets de Vries in de leer geweest om keramiek goed te beheersen. Ik werkte in de kraamzorg en had vaak de thema’s moeder/kind en grootouders/kleinkinderen. Op een gegeven moment weet je niet meer waar je het moet laten. Met het thema moeder/kind heb ik een keer een expositie van schilderijen in het oude raadhuis gehouden. ”
Gepassioneerd zijn en passie overbrengen op anderen is ook weer een passie op zich. “Vier jaar geleden hoorde ik dat op de basisscholen weinig met ‘schilderen’ werd gedaan. Ik nam contact op met de Werenfridusschool en bood mij als vrijwilligster aan om kinderen iets te laten doen met schilderen. Men was meteen enthousiast, zodat ik meteen aan de slag ging. Ik geef elke maandag les in tekenen en schilderen aan de kinderen, aan de allerkleinsten ook plakken. Het kan ook zijn, dat ik hen een boeketje bloemen laat meenemen, die zij eerst zelf schikken en dan gaan schilderen. De school en heel wat slaapkamertjes zijn al voorzien van schilderijtjes en tekeningen. Ik doe het in drie groepen van zes leerlingen, die anderhalf uur creatief zijn. Met voorbereiden en opruimen is de maandag zo goed bezet. De kinderen komen zo een aantal keren per jaar bij mij in de klas. Het is ontzettend leuk om te doen. De kinderen noemen mij oma Ria, juf wilde ik niet. En oma is ook wel logisch, drie kleinkinderen van mij zijn ook op de Werenfridus.”
“Creatief bezig zijn is het mooiste wat er is, maar er gaat niets boven schilderen.”, aldus Ria.
Gerard Bot.
