Een reisverslag van Franca en Bram Visser naar hun dochter Franca, haar man Humberto en kleindochter Olivia. Deel 5.
Na alle belevenissen met oud en nieuw was de eerste week van januari rustig. Omdat wij nog wat meer van Cuba wilden zien dan alleen Viňales hadden wij het plan opgevat om ruim een week te gaan trekken.
Eerst naar Santa Clara en Sancti Spiritus en daarna Trinidad, Cienfuegos en playa Giron. Op zaterdag 9 januari hadden wij een taxi geregeld. Op vrijdag kregen wij te horen, dat de provincie Santa Clara dicht ging i.v.m. toenemend aantal coronabesmettingen. Kregen wij hier er toch nog mee te maken. Dan maar meteen naar Trinidad. 8.30 uur de taxi, maar die dacht dat wij in euro’s zouden betalen en wij hadden alleen nog maar Peso Cubana CUP. Toen wilde hij meer hebben, na 1 uur van onderhandelen, bellen, familie er bij kwamen wij tot een akkoord. Dus met een uur vertraging op weg voor een rit van 650 km.
Maar Franca en ik maken altijd wat mee, want de rechter achterband liep leeg. Dus stoppen, ergens buiten Vinales bij een ‘garage’, een houten boetje, waar in bijna een uur tijd de band geplakt werd. Er zat een hoefnagel in. Dus uiteindelijk met 2 uur vertraging op weg.
Om 17.30 uur kwamen wij in Trinidad aan bij de casa particulara van Daymi. Een vriendelijke dame, die in een prachtig koloniaal pand woont en 2 kamers verhuurd. 2 dagen lang hebben wij Trinidad, de tweede oudste stad van Cuba en staat op de Unesco werelderfgoed lijst, verkend. Ze wordt ook wel de hoofdstad van de suiker genoemd. De laatste 2 uur van de reis hebben wij alleen maar suikerriet langs de weg zien staan. De binnenstad is autovrij en de straat bestaat uit alle maten ronde keien. Lastig wandelen soms. In het centrum prachtige geel en blauw pastel geverfde gebouwen. De stad is door Spanjaarden gesticht in 1514 en was in de 17de eeuw een waar smokkel- en piratennest. In de 18de eeuw bloeide de suikerhandel op en er werden fabrieken gebouwd en overal verrezen mooie planterswoningen. Van alle fabrieken is er nu nog 1 over. Wij hebben hier heerlijk gegeten in een Bodega met live muziek o.a. heerlijke kreeft. Ook nog een paardentour gemaakt naar een riviertje met waterval. Gezwommen in kristalhelder water bij de waterval en de paarden gingen zo af en toe in galop, dat was best heftig.
Daarna naar Cienfuegos, wij zouden met de bus gaan, maar die bleek vanwege de lockdown van Havanna en toename coronabesmettingen niet te gaan. Dus weer een taxi.
Cienfuegos wordt wel de Parel van het zuiden genoemd. De binnenstad is inderdaad fabelachtig mooi. Grote gebouwen en mooie architectuur. Echter het was zeer druk en dat beviel ons minder. In de middag een toer gemaakt in een fietstaxi, een top cocktail gedronken bij een leuke bar en daarna gegeten op een terras aan de haven. Heerlijke op Creoolse wijze klaargemaakte vis en gamba’s.
Omdat wij de stad zo druk vonden, maar een nacht gebleven en door naar playa Giron, ook wel bekend als de Varkensbaai, waar de Amerikanen onder leiding van de CIA op 17 april 1961 met een in een Zuid Amerika opgeleid huurlingenleger Cuba binnenvielen en het regime Castro omver wilden werpen. Na 2 dagen vechten gaven de Amerikanen zich over. De eerste nederlaag van Amerika ooit. 1189 Amerikanen werden gevangen genomen en later vrijgelaten, waar Cuba 50 miljoen aan voedsel en medicijnen voor kreeg. Het museum in playa Giron herinnert aan deze strijd en daar staan een jachtvliegtuig en tanks buiten het museum. We hebben daar drie heerlijke dagen op het strand doorgebracht en gegeten bij onze casa particulara, waar de zoon van de eigenaresse een wereldkok bleek.
Dus al met al ondanks corona een fijne week. Franca jr. was blij, dat wij snel weg waren uit Cienfuegos, want de dag na ons vertrek bleken daar meer besmettingen te zijn. Totaal 400 per dag in heel Cuba, wat niet te vergelijken is met de toestanden in Europa. De Cubanen zijn echt bang voor corona en houden zich strikt aan de regels, iedereen op straat een mondkapje. En dat went, wij weten nu niet beter. De meeste besmettingen komen via Havanna het land binnen en als men zich dan niet aan de quarantaineplicht houdt gaat het fout. En zo kom ik dan nog even op de gezondheidszorg, die hier op zeer hoog niveau staat. De gezondheidszorg is gratis. Elke wijk heeft zijn eigen huisarts en
consultatiebureau. Cuba heeft een overschot van 40000 artsen en die werken overal op de wereld waar nood is. Tijdens het begin van de coronacrisis hebben Cubaanse artsen en verpleegkundigen meegewerkt in de vorm van 25 teams in 23 landen om covid 19 te bestrijden , maar ook bij de Ebola epidemie in Afrika waren ze aanwezig. Een goed exportproduct. Als Nederland nu eens goede betrekkingen met Cuba sloot, zouden wij ook in nood een beroep op ze kunnen doen. Maar nee Nederland loopt als een schoothondje achter de Amerikanen aan. Spanje en Italië bv trekken zich niets van sancties aan en hebben goede handel relaties.
Nu heeft U misschien tijdens onze verhalen de indruk gekregen, dat alles hier rozengeur en maneschijn is. Nee dat is het zeker niet, veel Cubanen hebben moeite de eindjes aan elkaar te knopen. En wat wij niet snappen is het distributiesysteem. In de ene stad waar wij waren was er niets te krijgen, alleen brood met honing bij het ontbijt en in de volgende stad, 80 km verder hadden ze eieren en ham en kaas.
En alhoewel er natuurlijk regels zijn op dit mooie eiland kan er zoveel.
Neem de autosnelweg, daar lopen mensen, fietst men, rijdt met paard en wagen (soms zelfs tegen de rijrichting in), ossenkarren, auto’s, bussen en vrachtwagens. En ze rijden best hard hier op de slechte wegen. Maar wij hebben in 6 weken niet 1 ongeluk gezien. Ondanks een bus, die de middenberm overstak om 200 meter tegen het verkeer in te rijden en naar een benzinestation te gaan. Verkeersborden zijn er bijna niet.
Lunchen voor € 10, uit eten voor €15 tot € 20. Mojito voor € 2 en een pizza voor € 4. Moet je natuurlijk niet naar een all inclusief resort gaan. Wij hebben elke dag gewandeld en dat beviel goed. En op een gegeven moment kijk je niet meer op van de, vaak in slechte staat, maar ook prachtige oldtimers, die hier rijden. Je went er aan. Ik ben van 1951 en dan zit je in een Cadillac uit 1951. Super.
Het is goed om binnenkort weer naar huis te gaan, we zullen Franca, Humberto en Olivia missen, maar de andere kids weer zien. We hopen, dat Nederland tegen die tijd weer naar een beetje naar normaal kan.
Iedereen bedankt voor de leuke reactie’s op onze verhalen en tot snel in Wervershoof. Het zal wel even wennen zijn zonder de salsa, muziek, sigaren, rum, vis en kreeft zo uit zee en de aardige en gastvrije Cubanen. Ik denk, dat als je Cuba nog wil ervaren in authentieke staat je er de komende jaren heen moet gaan.
Franca, Bram, Franca, Humberto en Olivia.
