Sterke, mooie, ontroerende, gekke, vreemde en lachwekkende verhalen! De verhalen ‘Ommetje naar een ‘Dorpsverhaal’ van Mee&deWering-Wonenplus hangen dit jaar op andere plekken namelijk: Wognum in de beweegtuin van Sweelinckhof en voor de bewoners te zien op Sweelinckhof tv.
Ook hangen de dorpsverhalen in Abbekerk en wel in het Vekenbos bij het Verzorgingshuis de Watermolen en ook daar hangen de verhalen in de binnentuin.
Voor stad- Medemblik hangen de verhalen in de binnentuin van de Valbrug, deze zijn alleen toegankelijk voor de bewoners en de bezoekers van de bewoners. Maar in Andijk kunt u de dorpsverhalen vinden bij de Moestuin deze is bij het verzorgingshuis Sorghvliet in Andijk te vinden. Deze verhalen zijn te vinden vanaf 1 augustus t/m 7 oktober.
Misschien een tip voor een mooi ommetje samen met een buurtbewoner die slecht ter been is? of gewoon om even de benen te streken?
Witte woiven
Vreemde verschijningen, geesten zijn niet alleen van eeuwen terug, ze gebeuren nog steeds, luister maar:
Ik kwam terug uit Henkuzen, het was laat, gelukkig brandde mijn fietslicht. Net op de Veilingweg gekomen, gaf de ondergaande zon me inspiratie.
“Arm Bovenkarspel, zo dicht bij Enkhuizen en zo ver van Andijk”! Nog even en dan ben ik thuis in de Tulpenbuurt.
Het begon te schemeren en net voorbij de Elsenburg zag ik, rechts van me, opeens kleine lichtjes in het weiland.
Ze bewogen niet, kwamen niet dichterbij, maar tot de boerderij aan de Rikkert waren ze daar.
Het gaf me toch een vreemd gevoel, wat was dat, vuurpotjes of vuurvliegjes?
Thuisgekomen zette ik het van me af.
Een buurman, hier geboren en getogen, kon het misschien uitleggen. Doch die wist het ook niet, en hij zei: ”misschien de
witte wijven”!
Het was als grap bedoeld maar het bleef hangen. Tja, het was ook erg droog geweest in het Oosten van ’t land, zouden ze hierheen gekomen zijn? Ik vergat het voorval, er zijn belangrijker zaken.
Jaren later fietste ik weer over die weg. De zon stond nog niet aan de kim. Andijk kwam weer dichterbij en opeens, daar waren ze weer: de witte wijven!
Maar nu werd me dit natuurverschijnsel duidelijk. In de schemering toen, zagen ze mijn voorlicht. De ondergaande zon reflecteerde in hun ogen. Dus geen vrees bij het fietsen, sensatiezoekers kunnen thuisblijven, een prachtige kudde schapen hebben even mijn hoofd op hol gebracht.
