Column Johan Keeman
Het is koud op straat. Als het niet had gehoeven was ik binnen gebleven. Maar ik vond het even nodig. Ik moet denken aan wat jaren geleden. Toen vroor het. Was ik ’s nachts op straat met een vrouw. Beetje rotzooien. Heerlijk. Wat een tijd. Kan goed een uur geduurd hebben. Verwarmd door het vuur van verlangen.
Het is stil in Wervershoof. Ik hoor één auto gaan. Ergens in de verte een motor. Bij het plein komt de bus aanrijden. Dat verbaasd me dan weer. Ik sta bij de verlichte kerstboom en kijk naar Van Rooijen. Zaterdagavond. Alles donker. Een dag eerder stond ik hier ook, toen in de volle zon. Met een vriendin van me even naar de notenboer. Bij het afscheid geef ik haar drie zoenen. Op een stralende dag. In het openbaar. Het voelt alsof er ieder moment een wereldoorlog kan uitbreken. En dan bedoel ik niet omdat ìk niet met haar getrouwd ben. Maar het voelt vooral goed. Wat een heerlijke dag.
Van het plein richting huis loop ik over de Simon Koopmanstraat. Mijn gedachten gaan naar de oorlog. Het is stil. Maar hoe stil was het hier gisteravond? Of vorige week? Toen ik vorige zomer opnames maakte in mijn tuin bij het vallen van de avond, hoorde je bijna altijd verkeer. Ik kom nog een hond met een vrouw tegen en dat is het.
Ik moest er even uit. Moest het even voelen. Mijn gedachten er over laten gaan. En iets meer dan dat. Daarbij heb ik alles op mijn pad heel gelaten. Geen vuurwerk afgestoken en stenen laten liggen. Ik kreeg wat reactie op mijn vorige column. Met beste bedoelingen bedoel ik beste bedoelingen. Een demonstrant is iets anders dan een relschopper. Verzet is iets anders dan geweld en vernieling. Mensen (de overgrote meerderheid die niet in beeld komt) die zich laten horen of dit het allemaal waard is. Of deze maatregelen niet te ver gaan. Zonder daarbij geweld en agressie te gebruiken. Ik begrijp dat. Niet eens zo zeer voor mezelf, hoewel het bij mij ook wel wat zuinig is. Maar meer nog voor mensen om me heen, ondernemers. De horeca en de winkels hier in Wervershoof. De kapper, hoewel die het natuurlijk nooit echt van mij heeft moeten hebben. Ik hoop dat ze deze tijd allemaal door komen. En nu ga ik ‘Ga In Mijn Schoenen Staan’ van De Dijk draaien.
