Op Hemelvaartsdag ben ik eindelijk overgegaan naar mijn nieuwe onderkomen op de Vlietlanden. Na 8 weken van klussen, tegenslagen, meevallers, inpakken en afzien, was het dan eindelijk zover. Op één van de mooiste dagen van het voorjaar is de klus door mijn ‘vaste team’ geklaard. Er kwam zelfs een achternicht uit Friesland om te helpen.
In de vorige woning had ik 2 verdiepingen, in de nieuwe woning slechts 1 verdieping met schuine wanden. Mijn antiek- en curiosa verzamelingen kan ik dus niet meer neerzetten. Er kan ook weinig worden opgehangen. Dat betekent opruimen!
Ontspullen is loslaten. Wat mag wel en wat mag niet weg? De herinneringen aan mijn ouders en grootouders in ieder geval niet, sommige spullen reizen al 30 jaar met me mee. Uiteindelijk heb ik knopen doorgehakt en staan er 20 verhuisdozen opgeslagen, wachtend op de eerstkomende kofferbakmarkt. Of misschien is een garagesale een idee?
Afgelopen week kwam er na zonneschijn en regen, een plantje tevoorschijn in de tuin. In de winter was er niets van te zien, maar nu zag ik zo ineens een oerwoud van dit plantje de hele voortuin overwoekeren. Het bleek Heermoes te zijn oftewel Paardenstaart. Heermoes is een signaalplant voor arme gronden. Aan de zij- en achterkant van het huis verschijnt het niet, bij navraag blijkt hier bij de bouw puin te zijn gestort. Hier groeit dus gewoon helemaal niets.
Als door de hemel gezonden stond er zo ineens een oudere man voor mijn neus. Hij was in de tuin van de buurman aan het werk en had gehoord dat er ‘een vrouwtje uit Wervershoof’ in de Laan was komen wonen. Laat hij nou een oude bekende van mijn vader zijn. Gelukkig wist hij wel raad met dit plantje.
Er ligt een welkomstbrief van de gemeente Medemblik in mijn postvakje. Daarin wordt mij medegedeeld dat permanent wonen op het park niet is toegestaan, ook al is de bestemming permanent wonen. De afdeling Toezicht & Veiligheid zal op de hoogte worden gesteld. Alsof ik een gevaar zou vormen voor de gemeenschap! De voorzitter van de Vereniging van Eigenaren gaat er achteraan. Volgens hem is er hier sprake van een groot misverstand.
Kortom, het is nooit saai, wonen op de Vlietlanden.
