We genieten van onze vrije tijd op de camping in Bathmen, maar voor de Muzikale Wandeling rijden we even terug. Een bijzondere wandeling deze keer, want we hoeven niet te wandelen.
Deze keer helpen wij bij Joost en Antoinet Buis in de tuin. Zij zijn hun hele dagelijkse leven al bezig met het serveren van drank dus willen zij het thuis graag aan anderen over laten. Samen met Erwin gaan wij die strijd aan.
Om in de sfeer te komen wandelen wij daarheen. Onderweg pakken we toch nog even twee kleine momentjes in tuinen mee.
In ‘onze’ tuin begin het pas om twee uur, in andere tuinen een half uur eerder. Even naar de klanken van The Family Tree luisteren. Eén liedje bij de familie Grooteman geeft al voldoening. Het blijft bij Harvest Moon onder de doorbrekende zon. Snel even naar Appelman, waar Three of Us speelt. Het geeft een zalig gevoel dat Astrid hier weer prachtig zingt. Na een moeilijke periode geeft ze acte de présence. Is dit nu later, zingt zij. Ja, dit is nu later en je bent er weer. En dan volgt daarna ook nog Als later nu is. Toevallig die twee titels? Nee, vast niet. Snel verder naar de werkplek. Muziekschool ‘De Vuurvogel’ laat leerlingen alvast proeven hoe het is met publiek te spelen. In de loop van de middag is er schitterende muziek met prima artiesten. Veel wandelend publiek wandelt dus even niet. Nee, kijken, luisteren en wat drinken. Je ziet ze denken: als dit leerlingen zijn, dan weten we één ding, we barsten van het talent.
Het is een komen en gaan van mensen. Het weer is ongekend mooi geworden voor een evenement als dit. Omdat we op één plek ons werk doen, spreken we giga veel mensen. Al dat volk loopt immers voorbij. Ontzettend leuk is dat. Veel gehoorde opmerkingen: Jullie zijn toch met pensioen? Moet je nog werken? Wonen jullie hier? Dit is toch het huis van Joost en Antoinet? Wat een tuin! Goeie muziek!
Toch nog even snel naar twee andere tuinen. Ik hoor de nachtegaal van Wervershoof A brand new key zingen. Melanie zou spontaan van emotie in huilen uitbarsten, zo zuiver. Aan het eind van de Nieuwstraat even wat tonen oppakken van Hans & Angela, die een goede interactie hebben met de muziekliefhebbers. Weer terug naar de geïmproviseerde bar. In de Nieuwstraat, de plek waar mijn roots liggen, hangen de vlaggen uit, lopen veel mensen en is de sfeer uitermate vol. Krijg je toch wel even een kick van. Een van de organisatoren komt kijken. Op zich niet zo bijzonder, maar het is wel even wennen aan zijn nieuwe pet. Waar is het zeemanspetje gebleven?
Af en toe is het druk aan de bar, af en toe wat rustiger, zodat de helpende handen ook een keer de tuin in kunnen. Na wat uren willen ook de eersten naar de WC. Er staat op een gegeven moment echt een rij. Elke achtste bezoeker moet van mij de WC schoon maken, maar ik merk dat men in ons dorp slecht kan tellen. In de diepe tuin staat veel publiek rond het podium. De jongste dorpsgenoten gaan van de glijbaan en de iets ouderen spelen een potje tafeltennis. En dat allemaal dankzij de vrijwilligers van de negende Muzikale Wandeling en de eigenaren van de tuin. Mooi dat al die mensen hun tuin ter beschikking stellen. Er komt immers heel wat bij kijken.
Na afloop opruimen en naar Hèt Café voor de afterparty. Daar zijn de tuineigenaren weer zelf aan het werk en kunnen wij drieën ook eindelijk een biertje pakken. Zij hadden genoten van hun gastvrijheid in hun tuin. Wij ook. We beleefden een andere manier van de Muzikale Wandeling, was ook prachtig. Maar de tiende gaan we weer wandelen.
Gerard Bot.
