We vallen met de deur in huis. Deze week nemen we een kijkje achter de deur van Margret en Jan Aker in Wervershoof.
Zij moeten wel van kleur houden. Hun huis valt op. Het familiewapen boven de deur, een okergele erker met glas in lood en eenzelfde kleur voor de dakgoot. De tuin is sierlijk gekleurd met de mooiste bloemen, waar ook veel voorwerpen herinneringen brengen aan de tijd van vroeger. Het ziet er allemaal prachtig uit bij Jan Aker en Margret Manshanden.
Zij kennen elkaar heel lang. Margret werkte als 14-jarig meisje met haar vriendin Elly Boon in hun Bôônebar. Jan was toen al achttien en kwam daar als bezoeker. De jonge Zwaagdijker, zoon van postbode Crelis Aker, zag de Onderdijkse in de prille uurtjes van het nieuwe jaar en wilde haar alle geluk toewensen, gepaard met een zoentje. Dat viel goed. Er volgde een knipperlichtrelatie van vijf jaar, waarbij het licht steeds langer aan bleef. Het kwam meer dan veertig jaar geleden tot een huwelijk. “We huurden een huis aan de Europasingel. We kregen al snel onze kinderen Kees en Marjan. Na veertien jaar kwam onze huidige woning te koop, precies dezelfde woning, maar dan in spiegelbeeld. We wonen hier in een gezellige buurt. Midden in de coronawinter waren we 40 jaar getrouwd. We hadden de buren graag een feest gegund, maar dat ging dus niet. We werden wel prachtig toegezongen en er was een glaasje champagne aan statafels op anderhalve meter. Toch een mooie dag, die we afsloten met onze kinderen.”
Jan werkt niet meer. “Ik doe nu het huishouden en alles om het huis. Elke dag fiets ik mijn rondje. En verder doen we veel dingen samen. Elke vrijdag ga ik vissen met buurvrouw Annie de Brabander en haar broer Koos. Annie is een goede vriendin van ons. Als het weer het toelaat doen we dat van de lente tot de herfst. Al twintig jaar. Toen ik werkte deden we dat op zaterdag. Ik ben van beroep timmerman. Ik heb veertig jaar gewerkt bij Sijm.De Koning BV in Hem. Nou, bijna veertig jaar, een paar weken voor mijn jubileum werd ik vanwege een faillissement ontslagen. Daarna werkte ik een paar jaar via een uitzendbureau. Mijn laatste werkjaren sloot ik af bij Bakker dé Houthandel in Hoogkarspel.”
Margret heeft van alles gedaan, al lag het accent op de horeca en de agrarische sector. “ Tot de kinderen kwamen werkte ik in de horeca. Altijd werken in de weekenden en tijdens de vakanties wilde ik niet meer. Daarna heb ik los werk gedaan. Ik ging in de lelies, in de cyclamen, in de broccoli, in de geraniums en bollen inpakken. We hebben jarenlang thuiswerk gedaan. We zetten bakken vol koppelingen met ringetjes, moertjes en boutjes in elkaar voor vier cent per stuk. Ik heb 25 kermissen gewerkt in het voorcafé van ’t Fortuin. De afgelopen 26 jaar werkte in de zorg. Ik werk nu bij Stichting Woonzorggroep Wilgaerden in ons dorp. Ik heb jarenlang mantelzorg gedaan bij onze buurvrouw, mevrouw Neefjes-Verdonk. Ze woont niet meer thuis, maar ik ga elke dinsdag bij haar op bezoek. ”
Veel mensen kennen Margret van ZôwasUt, een popband voor senioren. Met muziek uit de jaren zestig treden zij op en brengt Margret een aantal acts als Zwarte Lola en de Zingende non. Een mooie hobby, die nog één jaar zal duren. “We zouden al eerder een afsluitend jaar doen, maar door het virus wordt dat het komende jaar. Wij staan al helemaal volgeboekt. Zolang we kunnen en gezond blijven spelen wij door.”
De Akertjes zijn graag thuis. “Wij gaan wel eens een weekendje weg of pakken een busreisje, maar thuis is toch wel de beste plek om te zijn. We zitten graag in onze tuin. Met mooi weer stappen we in onze sloep om een vaartje te maken. We nemen wel eens een terrasje in de buurt of struinen lekker rond op een rommelmarkt. We hebben twee kleinkinderen, waar we dol op zijn. Wat wil je nog meer?”
En zij hebben drie kippen, een hond en een kat. De kat heet Beer en is een liefhebber van de maaltijden. Zodra er maar iets op tafel wordt gezet, schuift het beestje aan. Niet op tafel, nee, gewoon op een stoel. Maar een kat zou geen kat zijn om niets te doen wanneer zij een kans krijgt om iets te pakken.
Jan en Margret, een tevreden stel. Zij zien het allemaal positief in. “Ons leven is niet altijd van een leien dakje gegaan, maar we zagen en zien in alles een stukje geluk.”
Gerard Bot
Wil jij ook meedoen aan ‘Met de deur in huis’? Stuur even een mailtje naar reactie@binding.nl en wie weet komen wij langs voor foto en interview.
