We vallen met de deur in huis. Op afstand natuurlijk. Deze week nemen we een kijkje achter de voordeur van Gert-Jan Brugman (60) en zijn dochter Laura (18) aan de Olympiaweg. Wat gebeurt daar rond de avondklok?
De macaroni ovenschotel staat te dampen op tafel. Vader en dochter kunnen aanvallen. Ze eten meestal samen, maar niet altijd aan tafel. “We kijken vaak met het bord op schoot naar Brooklyn Nine-Nine, een geweldige comedy. Daar kunnen we erg om lachen.”
Laura is net thuis van school. Ze zit in het examenjaar van Pact + op het ROC, een opleiding voor theatermakers. Slagen zal ze, maar de inhoud sluit niet helemaal aan bij haar wensen. Ze wil geen theater maken, ze wil spelen, acteren. Dat was op het ROC slechts een klein onderdeel. Het is oké, het is lastig en ze wil graag nog even wat tijd nemen om op haar toekomst te focussen en niet overhaast beslissingen nemen waar ze later spijt van krijgt. Het komt goed.
Gert-Jan: “Ze is nog zo jong en er is zo ontzettend veel gebeurd de laatste jaren. Het was een zware tijd en de meiden gingen maar door, zonder adempauze. Linde (19) woont nu met haar vriend in Enschede en weet goed wat ze wil. Ze zat in haar examenjaar toen ik ziek werd. Ik heb haar gezegd zich vooral op haar examens te richten. Ze heeft zich van de situatie los kunnen maken en heeft dat papiertje gehaald, maar het ging niet van een leien dakje. Daarna heeft ze een sabbatical jaar genomen. Dat had ze dik verdiend, evenals dat Laura het dik zou verdienen om zoiets te doen. Ook zij is gewoon doorgegaan met studeren in die rottige periode. Ze heeft nog geen moment rust gehad.
Linde doet de PABO, ze wil graag lerares worden. Dat doet ze vol overgave. Ze vindt het heerlijk om met kinderen te werken.”
Het gezin heeft inderdaad veel meegemaakt de afgelopen jaren. Sandra, Gert-Jans vrouw en de moeder van zijn dochters, overleed in oktober 2017 aan kanker. Na een ziekbed van nog geen twee jaar. Een grote klap die enorme wonden heeft geslagen in huize Brugman. Ze waren nog maar nauwelijks aan rouwen toegekomen toen Gert-Jan een jaar later zelf keelkanker kreeg. Een bizarre speling van het lot. Na behandeling is hij inmiddels gelukkig schoon verklaard.
Ze praten er vaak over, maar niet per se met elkaar.
Laura: “Ik praat er het liefste over met mijn beste vriendin Fenna en mijn zus. We hebben het vooral over de mooie momenten, dat helpt mij. Dat doe ik ook met mijn opa die vlakbij woont, de vader van mijn moeder. Daar kom ik zeker twee keer in de week en vaak is mijn tante er dan ook.”
Gert-Jan: “Mijn zus Wil en een paar goede vrienden steunen me veel. En ik schrijf alle emoties van me af. Het heeft vaak een negatieve lading, maar door het op te schrijven, voel ik me beter. Daar kan ik echt mijn ei in kwijt.”
Zijn ziekte in combinatie met andere gezondheidsklachten zorgden er voor dat hij voor 80% is afgekeurd. Zijn werk bij Sprint Print in Hoorn moest hij neerleggen. Moeilijk te accepteren als je zo’n doenig mens bent als Gert-Jan. Hij zorgt er dan ook voor dat hij zich niet verveelt.
“Ik doe nog wat opmaakwerk vanuit huis. Zo maak ik de Schakel van Westwoud en het KBO Magazine voor de regio Heiloo-Alkmaar. In mijn eigen thuisstudio maak ik 7 uur radio per week voor radio 501. Elke werkdag maak ik het programma ‘Tussen koffie en lunch” en elke zaterdag “Tussen jong en oud”. Ik leg een brug tussen nieuwe en oude muziek met themaschijven, tijdtunnels, verhaaltjes en nieuws. Erg leuk om te doen. Verder speel ik gitaar, heb ik zangles en ga ik vanaf half april als vrijwilligerswerk woningchecks doen voor het Rode Kruis. Daar volg ik nu een cursus voor.”
Nee, vervelen doet hij zich niet. Het huishouden en zijn dochters vragen ook om aandacht. Na het overlijden van Sandra was het zoeken naar een nieuw evenwicht. Extra lastig als je ook nog puber bent of de vader van een puber.
De taakverdeling thuis is nog steeds wel eens een twistpunt. Zeker in deze coronatijd zijn ze veel met zijn tweetjes en zit je snel te dicht op elkaars lip.
“Het is niet alleen maar bloemetjes en bijtjes hier hoor”, zegt Laura lachend.
Die bloemetjes had ze graag buiten gezet nu het zonnetje weer schijnt en ze 18 jaar is geworden. Ze mist het contact met leeftijdsgenoten, het even een ijsje halen in de stad en een terrasje pakken. En ja, ook het kroegleven lonkt.
“De laatste keer dat ik in de kroeg zat was tijdens het stemmen. Was trouwens een hele ervaring dat stemmen. Wist niet dat je daar een origami diploma voor moest hebben…” Laura refereert aan het enorme stemformulier waarop ze voor de eerste maal in haar leven een vakje rood mocht kleuren. De volgende keer dat ze Van Rooijen binnenstapt, hoopt ze dat het is voor een borrel met haar vrienden.
Laura zit vol humor. Ze heeft het niet van een vreemde. Vrolijkheid en grappen maken het leven leuker, zo weet ook haar vader. Wat niet wegneemt dat hij veel mist. Na het overlijden van zijn lief en nu nog eens extra in coronatijd. Fysiek contact. Een schouder om op te leunen, een arm om hem heen en een stevige knuffel. Het kan even niet, hij is voorzichtig.
Dwars door alle nare gebeurtenissen heen, rooien ze het best samen. En binnenkort sluit dochter Linde ook weer even aan tijdens het jaarlijkse weekendje weg met de vriendengroep waarin Gert-Jan en Sandra samen zaten.
Het zijn drie gezinnen, de kinderen groeiden samen op. Vorig jaar ging het niet door, maar nu zijn er de sneltesten. “Het is zo leuk om met de gezinnen bij elkaar te zijn. Iedereen kent elkaar al zo lang. Ja, er is veel dicht, maar we gaan wandelen en fietsen en veel spelletjes doen. Als nu het weer ook nog even meewerkt…”
Mieke de Beer-Koomen
Wil jij ook meedoen aan ‘Rond de avondklok’? Stuur even een mailtje naar reactie@binding.nl. Onze fotograaf komt een foto maken, het interview kan aan huis of telefonisch.
