We vallen met de deur in huis. Op afstand natuurlijk. Deze week nemen we een kijkje achter de voordeur van de familie Ligthart aan de Dorpsstraat. Wat gebeurt daar rond de avondklok?
Arie Ligthart is jarig, we treffen het. Hij viert zijn 62e verjaardag met zijn vrouw Lida (61) en hun kroost. Zoon Ray (26) woont nog thuis en dochter Sharmayne (30) schuift aan voor de gelegenheid.
Om er toch een klein feestje van te maken heeft Lida een visschotel besteld bij visboer Kees uit Volendam. Elke donderdag te vinden op het Raadhuisplein. “Zó lekker”, zegt Lida. “Heerlijke koude hapjes paling, zalm, makreel, garnalen… We hadden het al eens eerder en dat is goed bevallen. En Kees is een heerlijke man, altijd vriendelijk en in voor een praatje. Dat helpt ook mee.”
Het is net na zessen. Arie is net thuis. Zo af en toe werkt hij op zijn kantoor in Zwaagdijk. Hij kan zo aanschuiven. Wat een verwennerij! Dat hoort natuurlijk wel bij een verjaardag.
Lida: “Ik had een leuk spel in gedachten, ook met onze schoonzoon en schoondochter, maar dat doen we nu niet. De groep is te groot en we hebben maar een paar uurtjes. Sharmayne moet op tijd weg om voor de avondklok thuis te zijn. Nee, dat is niet leuk, maar wij hebben er niet zo’n erg in. Een rondje lopen doe ik al eerder op de avond en iemand uitnodigen doen we overdag. Gisteren haalde ik mijn moeder op voor een tompouce. Zo viert zij Arie zijn verjaardag ook een beetje mee.
Waar ik dankbaar voor ben? Dat ik mijn moeder nog heb. Ze is 87 en woont nog op zichzelf in Onderdijk. Dat laten we zo. Met wat hulp redt zij zich prima. Ik ben ook heel blij dat ik nog kan werken. Ik ben verpleegkundige op de afdeling Neurologie in het Dijklander Ziekenhuis. Ik werk veel extra in deze tijd en dat is best zwaar. Maar ik moet er niet aan denken om te moeten stoppen. Ray en Arie werken meestal thuis, daar hebben we gelukkig de ruimte voor.
’s Avonds doen we spelletjes en kijken we tv. Ik mag graag detectives zien en Arie volgt Met het Mes op Tafel en De Slimste Mens. Ja, het nieuws volgen we ook, maar niet te veel hoor. We zijn niet angstig voor het virus en dat willen we graag zo houden. Als ik van mijn werk thuis kom en mijn mondkap af mag, kom ik onder de overkapping achter ons huis echt weer op adem. Wat ben ik dan blij met zo veel ruimte om ons heen. We doen het in onze West-Friese dorpjes niet zo slecht, vind ik.
Mooi toch dat we op het dorp zo veel lekker eten kunnen bestellen. Nu de visschotel, een andere keer weer van Oxalis, Van Rooijen of ’t Fortuin. Ja, ik hoop dat we snel weer naar de restaurants zelf mogen en we bij mooi weer op de terrassen kunnen zitten. Maar voor nu vermaken we ons wel. Kijk maar, ik heb mijn gezin aan tafel en de visschotel wacht.”
Aanvallen maar!
Wil jij ook meedoen aan ‘Rond de avondklok’? Stuur even een mailtje naar reactie@binding.nl. Onze fotograaf komt een foto maken, het interview is telefonisch.
