Geboren:22 juni 1942 – Overleden: 17 oktober 2017
Als Jacques nog een inburgeringsexamen voor Westfriesland had moeten maken, dan was hij zeker met vlag en wimpel geslaagd! Behalve voor het dialect. Hij behield altijd zijn zuidelijk accent uit het land van Maas en Waal, waar hij in Altforst geboren was. Maar verder was hij volledig geïntegreerd. Zijn keuze om in Wervershoof als gemeenteambtenaar te gaan werken, kwam door het te veel aan ambtenaren in zijn omgeving en een tekort in onze streek.
Hij kwam uit een onderwijzersgezin. Vader en moeder werkten allebei aan de twee-klassige lagere school in Altforst. Zijn vader was daar hoofd. Het gezin bestond uit drie jongens en drie meisjes, waarvan ook een paar leraar/lerares werden. Jacques was de vijfde in de rij en koos niet voor het beroep van zijn ouders. Met zijn Mulo-diploma op zak, ging hij, zestien jaar oud, werken als onbetaald ambtenaar bij de gemeente Druten tot zijn militaire dienst. Daarna kreeg hij een betaalde baan bij de gemeenten Megen en later Nuland. Hij verhuisde naar Wervershoof in 1965 en was in de kost bij bakker Vincent Breed. Voor carnaval ging hij graag terug naar zijn geboortestreek en Beneden-Leeuwen en daar ontmoette hij de vrouw van zijn leven: Toos van Gruythuysen. Het klikte en ook Toos waagde de stap naar Westfriesland nadat ze in 1967 getrouwd waren. Hun eerste woning was aan de Burgemeester Raatlaan, waar hun drie kinderen geboren werden. In 1975 ( Jacques was intussen opgeklommen tot chef-financiën op het gemeentehuis) verhuisden ze naar de Pastoor van Santestraat in Onderdijk. En in 1989 werd hij gemeentesecretaris naast burgemeester Meyer en Wokke, die later zijn grote vriend werd.
Je zou kunnen zeggen, dat Jacques alleen al in zijn eentje alle vooroordelen over ambtenaren teniet heeft gedaan! Hij was een harde werker, ambitieus, sociaal en zeer productief. Met vaardige pen had hij de verslagen binnen de kortste keren klaar. En zijn schrijvers- en bestuurskwaliteiten beperkten zich niet alleen tot het werk op het gemeentehuis. Al van zijn eerste tijd in Westfriesland was hij actief in verschillende verenigingen en organisaties. Dat varieerde van gespreksleider zijn bij de Jongeren-KVP, voorzitter van de Woningbouwvereniging, lid van de Raad van Toezicht bij de Rabobank, tot een functie bij het Oranjecomité, ponyclub Adio, bestuur Palet en het kerkbestuur. Tevens was hij betrokken bij de fusie van basisscholen De Dijken, bestuur en educatiegroep van de KBO, PCI Caritas en mede-oprichter van Onderdijk voor Elkaar. Dat was na zijn pensionering in 2000. Hij was toen acht en vijftig jaar en had twee en veertig dienstjaren achter de rug. Wat hem toegankelijk maakte, was zijn gevoel voor humor en zijn realistische, pragmatische benadering van bepaalde situaties. In discussies over diverse onderwerpen kon hij duidelijk, maar ook vasthoudend zijn mening geven.
Jacques genoot volop van het leven, zijn gezin, kinderen, kleinkinderen, contact met mensen. Het was een enorme schok toen hij vorig jaar te horen kreeg: ‘Je hebt een ernstige longziekte. De prognose is: misschien een klein jaar’. Met bewonderenswaardige kracht accepteerde hij nuchter zijn lot en samen met Toos zette hij zijn leven zo gewoon mogelijk voort. Bleef optimistisch, positief, geïnteresseerd. Als je bij hem op bezoek kwam, deed hij of er niets aan de hand was.
Nu is hij niet meer. Maar de gemeenschap is hem dankbaar. Hij was een “zuiderling” en werd een Westfries, een Wervershover, een Onderdijker!
Parochie en KBO Onderdijk.
