Dodenherdenking in Coronatijd, het heeft een dubbele lading. Net als het vieren van onze vrijheid op deze vijfde mei. We herdenken de mensen die hun vrijheid en hun leven gaven in de Tweede Wereldoorlog. Maar we herdenken nu ook de mensen die de strijd tegen het Coronavirus hebben verloren. En dit jaar doen wij dat thuis. We spraken Marit Verdonschot van het 4 mei Comité.
Via FaceTime spreken wij elkaar. We zitten samen onder dezelfde zon, zo’n 500 meter bij elkaar vandaan. Hadden we niet ook gewoon op 1,5 meter kunnen afspreken? Vast wel, maar toch, we houden nog even vol. En zo lukt het ook. Lang leve het digitale tijdperk. Een tijd van vrijheid. Een vrijheid waar de generaties vóór ons hard voor hebben gevochten en waarvoor velen zijn gestorven.
Samen met Tiny Berkhout, Sandra van der Poel, Marèse Ruijter en Joyce Langedijk verzorgt Marit de jaarlijkse herdenkingsbijeenkomst op 4 mei in het Raadhuis en op het plein. Het is voor Marit het 5e jaar dat ze betrokken is bij de organisatie. Ook dit jaar herdenken wij, alleen nu vanaf onze thuisbasis.
Kom niet naar het Raadhuisplein
Marit: ‘Ik keek er erg naar uit. We zouden het groots aanpakken dit jaar met de herdenkingsdienst in de kerk en een stille tocht van de kerk naar het gemeentehuis. Kan nu helaas niet doorgaan. Normaal gesproken nodigen we familie uit van een gevallene uit de Tweede Wereldoorlog. Voor hen is het samenzijn extra waardvol. Er worden gedichten voorgedragen en er is muziek. Na afloop komen we allemaal samen op het Raadhuisplein om naar de fanfare te luisteren en de trompettist die kort voor 20.00 uur ‘The Last Post’ speelt. Om 20.00 uur herdenken wij in stilte waarna wij bloemen leggen.
Maar er kan en mag dit jaar geen samenkomst zijn op het plein. We roepen iedereen ook echt op om niet naar de hoek te komen. Op een ander moment leggen wij bloemen bij het monument en iedereen is er vrij in dat ook te doen, maar kom dan ook op een ander tijdstip of een andere dag.’
Samen spelen en zingen
Wat kunnen we wel doen? Marit: ‘Hang op 4 mei de vlag halfstok. Andere jaren mocht dat pas na 18.00 uur, nu mag het de hele dag. Mooi als ook iedereen dat doet. Volg ‘s avonds de herdenkingsceremonie op de televisie. We roepen iedereen die een trompet bespeelt op om twee minuten voor 20.00 uur The Last Post te spelen. Allemaal samen, in de tuin of voor het huis. En na de twee minuten stilte vragen we hen het Wilhelmus te spelen dat we allemaal mee kunnen zingen. Het zou prachtig zijn als wij hier massaal gehoor aan geven. Dat zorgt toch voor een gevoel van saamhorigheid. Het blijft zo ontzettend belangrijk om te blijven herdenken. Vrijheid is niet vanzelfsprekend. We mogen nooit vergeten wat er is gebeurd. Ook niet na 75 jaar. En ja, op 5 mei mogen de vlaggen allemaal in top en vieren we de vrijheid. In kleine kring en op afstand, maar hoe dan ook, vieren zullen we.’
