Net als de mannen van het eerste, gingen ook wij op zaterdag 1 april uit naar Onderdijk. Op de fiets de reis aanvaard met het windje in de rug, heen ga je en later moet je toch een keer terug. We gingen er toen nog vanuit dat de wind wel weer wat zou gaan liggen.
Aan de Grutteweide was de tafel bij aanvang al rijkelijk gedekt: 11 lege glazen de man, waarvan 1 voor het water, de andere uiteraard voor een dram uit 1 van de 9 flessen whisky en 1 fles whiskey. Borden vol met lekkers voor bij de proeverij stonden al uitnodigend klaar. De gastheren Joost, Peter en Walter boden koffie en een plaats aan de tafel aan en toen de wedstrijd van het eerste was afgelopen was de groep compleet. Het werd een hele wereldreis, uiteraard begonnen we met een Schotse indrinker, maar via Ierland (daar schrijven ze een extra e), Zweden, Taiwan en zowaar ook een hele goede Nederlandse whisky van Zuydam kwamen we weer terug op schotse bodem waarvoor Joost een toepasselijk stukje muziek verzorgde en waarna we verder konden met nog 5 flessen met veelal een rokerige smaak. Tijdens al deze mooie flessen die zeer vakkundig door Peter werden geïntroduceerd, werd door chef-kok Walter een heel lekker en bijpassend gerechtje geserveerd.
Een whisky-proeverij zonder sterke verhalen telt uiteraard niet, dus werden vele anekdotes opgediept uit eigen of andermans werk. Rond de klok van 2 uur keerde ik mijn fiets weer richting ons mooie dorp, dus of de traditie is voortgezet om de zon weer te zien opgaan zal voor mij nog een mythe blijven.
Laten we hopen dat dit koopje volgend jaar ook in Wervershoof weer op de veiling komt, het was de moeite waard. De wind had overigens nog een taai ritje voor me in petto, daar elektrische ondersteuning 16 jaar geleden nog niet was uitgevonden.
Een passant.
