Jan en Ria Bakker van de Wilskracht kwamen 22 februari 2020 terug van hun vakantie in Oeganda. Een vakantie, dat eigenlijk een bezoek was aan hun zoon Jan. Jan woont met zijn gezin in de Oegandese hoofdstad Kampala.
Hij werkt voor Bergsport en zet vakanties en routes uit voor toeristen, die van een sportieve vakantie houden. Hij schreef ook een prachtige en bekroonde wandelgids over het Aziatische land Tadzjikistan.
Ria raakte met haar oud-buurvrouw Ada Koopman, die in december 2019 stopte met haar kledingzaak Scoobie doo, in gesprek over de trip naar Oeganda. Ria vroeg haar of zij nog voordelig kleding van Scoobie doo kon overnemen voor de mensen uit Kampala en omgeving. Ada schonk hen 8 kilo kinderkleding (0-2 jaar). Via internet kwam Ria in contact met de Stichting Mama Jane, 60 kilometer vanaf Kampala. Via een Nederlands contact kwam zij uit bij Brian Twesigye, die was opgegroeid bij Mama Jane, een opvangtehuis voor weeskinderen. De verdere afspraken werden door zoon Jan geregeld.
Bepakt en bezakt (heen 60 kilo, terug 20 kilo) met nog veel meer Nederlandse goederen, waaronder hagelslag, boeken en fietsbanden, vlogen Ria en Jan naar Oeganda. Brian haalde daar de kleding op en nam dit mee naar Mama Jane, waar de verdere verdeling werd geregeld. Op de foto overhandigt Brian (blauw shirt) kleding aan een boerenfamilie. Een bijzonder tintje aan het familiebezoek bij het gezin van hun zoon. Een mooi initiatief ook. Buiten dat, kijken Jan en Ria terug op een fantastisch bezoek. “Het is heel bijzonder om daar op bezoek te gaan. Het is zó anders. Wij hebben tripjes gemaakt over bijna onbegaanbare wegen in een prachtige omgeving. Fijn om Jan, zijn vrouw en de kleinkinderen daar te zien. De kinderen zitten daar op een internationale school. Het gaat hen allemaal goed.”
Ada Koopman gaf wel vaker kleding van Scoobie doo mee aan mensen die met zo’n doel op vakantie gingen: “Ik heb 20 jaar Scoobie doo gehad. Elk jaar was er wel kleding over, dat niet geschikt was voor outlet. Je kunt het aan een opkoper verkopen, maar dat vond ik zonde van de kleding. Ik gaf dat vaak mee aan anderen om in het buitenland aan minderbedeelden te geven. Dat gaf mij meer voldoening. Ik heb dat dus jaren gedaan. De laatste jaren namen Theo en Truus Steltenpool de kleding mee naar Roemenië. Vanaf campings verdeelden zij dat dan.”
Dorpsgenoten met een goed hart voor de medemens elders, een mooi verhaal om te vertellen of te schrijven.
Gerard Bot.
