Het is zondag 26 januari en alles ademt hardlopen in het kleine, anders zo kalme dorp Wervershoof dat vandaag de Kaagloop organiseert. Het weer is een lot uit de meteorologische loterij: 8 graden, nauwelijks wind, en een voorzichtig zonnetje dat het landschap een gouden randje geeft. Het soort dag waarvan je als hardloper denkt: “Vandaag is mijn dag,” en als toeschouwer: “Waarom sta ik hier in de kou?”
Maar laten we bij het begin beginnen, want dit jaar is alles anders. Niet alleen is er de traditionele kinderloop – altijd goed voor een hoop zenuwachtige ouders met camera’s – maar er is ook een nieuwe afstand toegevoegd: de 10 Engelse mijl, oftewel 16,1 kilometer. Een charmante keuze, want het klinkt net exotisch genoeg om indruk te maken op collega’s bij de koffieautomaat (“Ik heb de 10 mijl gedaan, ja, je weet wel, dat is ruim 16 kilometer”) maar is tegelijk een reële uitdaging zonder de pijnlijke wreedheid van een halve marathon.
Om 9 uur ’s ochtends druppelen de eerste deelnemers binnen bij de inschrijfbalie in de kantine van VVW. De sfeer is gemoedelijk, maar ook licht gespannen. Mensen checken hun startnummer voor de vijfde keer, alsof dat ding plots verdwenen kan zijn. Sommigen rekken overdreven op het grasveld, terwijl anderen hun schoenen controleren alsof die op magische wijze één schoenveter minder hebben gekregen. Het is een mooi schouwspel: de amateur-atleet in zijn natuurlijke habitat.
De kinderloop begint om tien uur en is zoals altijd een spektakel. Meer dan 200 kinderen – ja, je leest het goed, twee-honderd – verzamelen zich bij de startlijn. De jongste deelnemers kijken met grote ogen naar hun ouders, die net iets te enthousiast hun kinderen instrueren om “vooral te genieten” en “vooral niet te vallen”. Als het startschot klinkt, schieten de kinderen weg alsof er snoepjes aan de finish liggen. Een paar fanatiekelingen sprinten alsof ze Usain Bolt achterna zitten, terwijl de kleintjes zich bezighouden met dingen als bloemen plukken en hun veters opnieuw strikken. De trotse gezichten zijn goud waard.
Dan is het tijd voor het echte werk: de 10 Engelse mijl. Deze afstand, dit jaar voor het eerst op het programma, heeft een magische aantrekkingskracht. Niet alleen omdat het nieuw is, maar ook omdat het parcours een genot is: langs de kronkelende dijken, door het weidse polderlandschap en met uitzicht op de de Vliet. Het soort route waarvoor mensen met een dure camera’s langs de kant staan om clichéfoto’s te maken van hardlopers tegen een achtergrond van knotwilgen en watervogels.
Vanwege de grote toeloop startte de 10 Engelse mijl 5 minuten later dan gepland, namelijk om 11:15 uur. Hier en daar zorgden parkeerproblemen voor wat vertraging, maar de sfeer bleef gemoedelijk. Het peloton zet zich in beweging, een kleurrijke stoet van mensen die allemaal hun eigen reden hebben om mee te doen. Sommigen lopen met een bewonderenswaardige lichtvoetigheid, anderen zien eruit alsof ze zichzelf met elk stap opnieuw moeten overtuigen om door te gaan. Langs de kant staan vrijwilligers met bekertjes water en aanmoedigingen die variëren van oprecht (“Je gaat hartstikke goed!”) tot twijfelachtig (“Je bent er bijna!”, terwijl er nog zeker vijf kilometer te gaan is).
De finishlijn is het toneel van ontroerende taferelen. Mensen die hun persoonlijke record breken, anderen die simpelweg blij zijn dat ze het hebben overleefd. Er wordt gelachen, gehuild en geknuffeld, soms allemaal tegelijk. “Ik doe dit nooit meer,” zegt een vrouw terwijl ze over de finish komt. Haar loopmaatje kijkt haar aan en zegt met een glimlach: “Tot volgend jaar?”
De winnaars verdienen een speciale vermelding. Op de 16,1 kilometer was Wouter Hoogland de snelste man met een indrukwekkende tijd van 55:12, terwijl bij de vrouwen Katinka Laan de overwinning pakte in 1:06:39. Op de 10 kilometer ging de winst bij de mannen naar Tim Tesselaar met een tijd van 32:12, en bij de vrouwen naar Suzan Nieman , die de klok stilzette op 37:26.
Daarnaast werd er ook gestreden om de titel van snelste Wervershover. Bij de 16,1 kilometer waren dat Remko Huisman (1:10:38) en Brenda Roet (1:19:45). Op de 10 kilometer gingen de titels naar Erwin Neuvel (33:05) en Isa Koopman (46:24). Op de 5 kilometer waren de snelste Wervershovers Huub Nan (20:57) en Rosan Kos (21:40).
De Kaagloop 2025 was – hoe kan het ook anders – weer een groot succes. De organisatie heeft alles uit de kast gehaald om er een onvergetelijke dag van te maken, en speciale dank gaat uit naar de sponsoren en alle vrijwilligers die dit evenement mogelijk hebben gemaakt, en dat is gelukt. Of het nu gaat om de fanatieke kinderen, de debutanten op de 10 mijl of de trouwe lopers die elk jaar weer terugkomen: iedereen droeg bij aan de magie van deze dag. Perfect hardloopweer, een nieuw parcours en een dorp dat voor even de sportieve hotspot van Nederland was. Wat wil je nog meer?
Nou ja, misschien een warme chocomel en een broodje kroket bij de kantine. Maar die waren er ook. Het leven kan soms zo eenvoudig zijn.
