‘Hee Jaap! Ik ben weer thuis hoor!’
’Pitteg oor Trien,het je boôskippe haalt in de super en bé je ok bai de bakker an weest?’
’Ja, ik heb alles wat ik op mijn lijstje had geschreven, maar wat een toestand zeg in de winkels. Ik moest zelfs buiten wachten, voordat ik naar binnen mocht . Daarna mijn handen wassen met een spuitbus en ook winkelwagentjes worden allemaal gedesinfecteerd! Dat Corona doet wat met de mensen hoor!’
‘Ja, Trien, dat hew ik al tien keer hoord van je. ‘t Foit loit nou iemaal zô en deer moete we maar an wenne.’
‘‘Aan gewend raken? Nou Japie, veel mensen hebben het hier niet gemakkelijk mee!’
‘Ja, ik snap ‘t Trien. Jij as skoôljuf make je verzellef ok zurge over de maaskepai. Jij vinde ‘t ok verveulend dat je gien les geve kenne op de bewaarskoôl van de Skelp.’
‘Groep twee heet dat tegenwoordig Jaap!’
‘Ik bedoel ‘t zelfde Trien. Maar ja, den moet je nou alvast maar wenne an je pesjoensleven over twei jaar, met al die vraie toid die je nou hewwe deur deuze omstandighede.
‘Ja dat zal wel manlief! Maar nu ik alle dagen in huis moet blijven bij jou, begin ik ook al meer Westfries te praten, zo met jou in de buurt!’
‘Nou, dat komt mooi uit Trien! Den verstane we mekaar ‘n beetje beter. Elk neideêl het z’n voordeêl, zel Cruyff wel zegge. Deuze Coronatoid heb ok zô z’n voordeéle.’
‘O ja? Nou, ons veertigjarig huwelijksfeest met de kinderen, familie en buren gaat mooi niet door Japie! En het reisje naar IJsland met de boot, wat wij van de kinderen als cadeau hebben gekregen, moeten we ook uitstellen.’
‘Rusteg maar vrouw, jij komme grust nag welders op Oisland terecht, deer hew ik wel vertrouwen in.’
‘Leuk dat de kinderen dit bedacht hebben. Jij bedenkt nooit wat Japie! Heb jij al iets bedacht voor over tien jaar als we vijftig jaar getrouwd zijn?’
‘Ja hoor moidje, den kom ik je wel weer ophale met de boot!’
‘Ha, ha, dat zal wel! Die humor van jou slaat ook nergens op.’
‘Ja Trien, maar met zo’n kroesboot over zee, den ké je beter buiten de boôt valle, want gien stad of land wul je in deuze toid in z’n haven an land hewwe. Nei moidje, ik ben wat jaartjes ouwer as jou, want ik ben van 1948 en ik denk dat we naar die toid trug gane.’
‘Wat bedoel je man?’
‘Nou, toen ginge de mense ok niet met ‘n vliegmesien op vekantie. Gien mens had ‘n auto. Allien de dokter. We hadde gien teevee. En gien does, want we werde wossen in ‘n tommend in de keuken. Klere hadde we van mekaar an en die werde versteld met neeld en dreid. En ete in ‘n resterant dat was veul te luuks voor oôs, dat dede we ok niet!
En moet je nou koike Trien! De veugels hoor je overal fluite en de lucht is kraakhelder ondanks dat de koeie al in buiten loupe. In India kenne ze de Hymelaia-berge oindelek weeres zien deur de skône lucht. Deer is trouwens ‘n koe ok hoileg. De wereld knapt ‘r gruwelek van op Trien!’
‘Jaap,als je zo blijft praten dan krijgen wij tweeën een flink relatieprobleem!’
‘Dat valt wel mee vrouw, want ‘t stikstofperbleem was veul grôter as oôs relatie, maar dat is nou met ‘n makkie in ien keer oplost, dus deer maak ik moin oigen hillegaar niet bang voor.’
‘Jij met je goede oude tijd! Die biljart avond in ‘t café, die mis je best wel man, nu alles gesloten is.’
‘Deer hew ik nooit over zitte te klagen,Trien! As ‘t toid is, kroit ik gerust weer op toid, as de bal weer klaar loit!!… Noh! Hoor je dat Trien? Ik loik Gerrit de Roimer wel van vroeger!’
‘Gerrit de Rijmer? Wie was dat?’
‘Dat was Gerrit Kappelhof. Die zoog de roime zô uit z’n duim vedaan, as je ‘t an ‘m vroege. Dus vrouw, leite wai maar mooi de boel an mekaar roime in ‘n nuwe, ouwe toid, toen geluk nag heêl gewoon was. Enne..ik kook veneivend voor jou!’
‘Wat gaan we dan eten?’
‘Piepers met bloemkoôl en ‘n gehakbal!’
‘Oh, da’s nou pitteg van
je.’
K.B.
