Op 15 maart a.s. is het alweer vijf jaar geleden dat mijn vader, Piet Koomen, overleed. Hij was een echte Wervershover en gemeenschapsmens. Een bescheiden man die zonder op de voorgrond te willen treden veel voor Wervershoof heeft betekend. Zo was hij in 1992 oprichter van de Werkgroep Oud Wervershoof dat later overging in de Stichting Oud Wervershoof.
Met 60 jaar ging hij in de VUT en zocht een nieuwe uitdaging. Hij hield van schrijven en van geschiedenis. Ook fotografeerde hij al een paar jaar als hobby. Door het maken van foto’s kwam hij op een gegeven moment op een tentoonstelling van Stichting Oud Onderdijk terecht. Geboeid door de vele oude prenten en verhalen ontstond bij hem het plan om voor Wervershoof een historische werkgroep op te richten.
Imposante collectie
Om zoveel mogelijk informatie te verzamelen ging hij vaak op de fiets bij mensen thuis langs. Hij mocht hun oude foto’s zien en dan vertelden ze de daarbij behorende geschiedenis. Met zijn eigen fototoestel maakte hij kopieën van het origineel. Thuis ontwikkelde hij de foto’s en schreef de verhalen op die hij gehoord had. Later schafte hij een laptop aan. Hij verzamelde verder krantenknipsels, notulen, boeken en zo groeide de schat aan informatie over het wel en wee van Wervershoof in het verleden uit tot een imposante collectie. Dit liet hij ook zien op verschillende exposities zoals in 1997 ‘De Wervershoofse middenstand’ en in 2004 ‘125 jaar katholiek onderwijs in Wervershoof’.
Vraagbaak
Hij werd voor andere geschiedvorsers en genealogen een veel geraadpleegde vraagbaak. Hij kende ook de weg in het Westfries Archief waar hij o.a. het persoonlijke archief van de Wervershoofse monseigneur Johannes Theodorus Maria Kraakman (1905-1978) veilig stelde.
In 1997 nam hij het initiatief om elk jaar een jaarboek ‘De Skriemer’ uit te brengen. Een kundige redactie heeft sindsdien een rijke verzameling verhalen over de geschiedenis van Wervershoof opgebouwd.
Vrijwilligers
Zijn initiatief zorgde ervoor dat er na enige jaren meer vrijwilligers bijkwamen die, net als hijzelf, veel werk hebben verzet voor de Stichting Oud Wervershoof.
De redactie van De Skriemer heeft 24 jaarboeken uitgegeven. De commissie Beeldbank heeft ruim twaalfduizend foto en films geplaatst op het internet. De expositiecommissie heeft veel exposities georganiseerd. En dan is er natuurlijk de archiefcommissie die alles wat de stichting heeft binnengekregen keurig ordent en beheert.
Cultureel erfgoed
Maar mijn vader keek ook vooruit: hoe kon het cultureel erfgoed in Wervershoof voor de toekomst worden veiliggesteld? Hij was één van de vele vrijwilligers die de molen De Hoop een nieuwe toekomst, een gewaardeerde culturele bestemming, gaf. Hij maakte zich zorgen over de oprukkende bebouwing, vooral richting de eeuwenoude veenstroom De Kromme Leek. Om weerwerk te kunnen bieden maakte hij minutieus een beeldrapportage van dit levende monument en het omliggende landschap.
Steentje bijdragen voor de gemeenschap
Voor zijn werk als dorpshistoricus, zijn vrijwilligerswerk bij De Hoop, maar ook voor zijn politieke rol (ruim 25 jaar secretaris en penningmeester van de lokale CDA- afdeling) werd mijn vader in 2010 beloond met de benoeming tot lid in de Orde van Oranje-Nassau. Hij was zeer vereerd maar was ook van mening dat het eenieders plicht is om zijn steentje bij te dragen aan de gemeenschap.
Geschiedenis
Na zijn overlijden ben ik zelf ook in de (familie)geschiedenis gedoken. Nu pas begrijp ik zijn passie voor geschiedenis, en hoe het ene verhaal het andere verhaal uitlokt. Hoe je met één foto dagenlang bezig kan zijn om te achterhalen welke personen erop staan. Ik herinner me hoe hij van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat bezig was met de Historische Vereniging. Zijn kantoor lag bezaaid met foto’s en aantekeningen. Aan elke muur hingen oude foto’s van Wervershoof. Hij werd door de geschiedenis gegrepen, net zoals ik er nu door word gegrepen.
Want inmiddels ben ik zelf ook een aantal keer op zoek gegaan naar het verhaal achter de foto en heb ik deze verhalen opgeschreven voor de Skriemer. Daarnaast ben ik vrijwilliger geworden bij de beeldbank. Het is jammer dat we dit nooit samen hebben kunnen delen. Maar waarschijnlijk gaat geschiedenis je pas interesseren, naarmate je ouder wordt.
Terug naar Wervershoof
Het schijnt dat door corona veel stedelingen van de stad naar het platteland trekken. Ook ik heb besloten om na dertig jaar in Hoorn te hebben gewoond terug te keren naar Wervershoof. Het dorp waar mijn vader zo trots op was en waar mijn ‘roots’ liggen. Ik wil net als hij graag mijn steentje bijdragen aan de gemeenschap.
Het bijzondere toeval wil dat de overdracht van mijn toekomstige huis op de Vlietlanden zal plaatsvinden op 15 maart. Maar toeval bestaat niet, toch?
Petra Koomen
