Masja, Laura, Melissa, Loes en Fleur. Speciaal voor de KermisBinding komen de vriendinnen eind juni bijeen aan de Dorpsstraat. In het huis van Masja’s vader Toin. Fleur komt voor de gelegenheid zelfs helemaal uit België terug naar het thuishonk. Haar hond mee. De katten in huize Verdonschot houden zich schuil onder tafel. Nieuwsgierig naar dit gezellige tafereel. We nemen alvast een roseetje.
De meiden zijn 21, 22 en 23 jaar; geen kleine meisjes meer. Studie en werk brengt hen de hele wereld over. De liefde, alle vijf geschaakt door een West-Fries, houdt ze met beide benen op Wervershoofse grond. Zo nu en dan.Ze hebben allemaal al jaren verkering en maken serieuze plannen voor de toekomst. Loes gaat volgend jaar zelfs trouwen. Maar waar ze ook gaan en wat ze ook doen, kermis Wervershoof is heilig. De vrije dagen zijn al aangevraagd, de logeeradressen geregeld. Voordat het zo ver is blikken we terug en kijken we vooruit.
Vriendinnen
Masja en Laura zijn nichtjes en groeiden met elkaar op ondanks dat ze niet op dezelfde basisschool zaten. Laura en Melissa leerden elkaar kennen op De Schelp, ze zijn al vriendinnen sinds groep 1. Hetzelfde geldt voor Fleur en Masja die elkaar op de Werenfridus ontmoetten. Via handbal, voetbal en toneel komen de vier samen. Loes, die opgroeit in Onderdijk, sluit op de middelbare school aan bij de hechte vriendinnengroep. Ze hebben allemaal zo hun eigen herinneringen aan kermis Wervershoof. Lichieskermis, achter elkaar in de attracties en vooral veel lachen. Als vijf vriendinnen bij elkaar.
Standplaats
Dit jaar zal het huis van vader Toin Verdonschot voor het laatst vaste standplaats zijn. Binnenkort verhuist hij naar Onderdijk. Jarenlang was het huis beginpunt, tussen- en eindstation. Vaste plek voor jassen en fietsen. Hoewel ook het ouderlijk huis van Fleur heel handig op de route ligt en evenzo vaak dienst doet als toilet, kapstok en fietsenstalling.
Te kermis
Masja: ‘We hebben hier zo veel beleefd. Eieren en tosti’s bakken, kermisborrels, plaspauzes, nazitsessies, zingen en muziek maken achterin de tuin. Genieten van live muziek. Daar is Wervershoof sowieso goed in. Een prima plek om je muzikaal te ontwikkelen. Drie jaar geleden speelde Kira Dekker op onze kermisborrel. Zij deed mee aan De Beste Singer-Songwriter van Nederland. Geweldig! Vorig jaar was ik er niet, met pijn in mijn hart. Ik woon nu in Amsterdam, maar als het even kan blijf ik “te kermis” gaan.’
Attractiegeld
Als kinderen zoeken de meiden elkaar al veel op. Samen kijken naar het opbouwen van de attracties, samen overal in. Laura: ‘Als ik het Reuzenrad vanuit mijn slaapkamerraam zag draaien, wist ik dat het was begonnen. Dan gingen we snel de kermis op.’
Fleur: ‘Masja en ik gingen voor de kermis al kijken bij de Zeehoek of er al kermiswagens stonden. Spannend was dat.’
Laura: ‘Meestal was het kermisgeld al op zondag op. Dan gingen we naar de kermisborrel van mijn vader om geld te bietsen. Lukte altijd.’
Borrelen
Als pubers nuttigen ze de eerste echte borrels. Of nou ja, échte borrels?
Melissa: ‘We begonnen met van die goedkope perzikwijn en dropshots. Later dronken we Jillz en wijntjes. Waren we al een paar jaar gewend aan het borrel, kwam die nieuwe alcoholwet. Laura en ik mochten toen als jongsten een jaar niet drinken.’
Sociale controle
Natuurlijk vonden de meiden wel een manier om allemaal een drankje te drinken. Dat hoort er bij. Uit de hand loopt het nooit, de sociale controle is groot.
Laura: ‘Waar we ook zijn op de kermis, er staat altijd wel een familielid of vriend of collega van onze ouders in de buurt. Dat heb je met zo’n dorpsfeest.’
Masja: ‘Nu hebben we allemaal best steady leventjes. We hebben allemaal al lang verkering.’
Melissa: ‘En de jongens kunnen het ook heel goed vinden samen. ‘s Avonds gaan we weer allemaal met onze vriendjes naar huis.’
Geen geclaim
De meiden zijn hecht, maar laten elkaar ook vrij. ‘We houden niet van claimen, iedereen moet lekker zijn eigen ding doen’, vinden ze allemaal. Fleur: ‘Op vrijdag en zaterdag zijn we meestal samen, op zondag gaan we allemaal ons eigen padje. Dat is echt zo’n verstrooid daggie. Gaan we met kleine nichies en neefjes de kermis over. En zijn we op kermisborrels van familie. Vaak eindigen we ’s avonds wel weer samen. Net als op maandag en dinsdag.’
Afhakers
Laura: ‘Ik loop vaak alleen. Dan wil ik bijvoorbeeld een kaassouflé en de rest niet. Ga ik ‘m toch echt halen. En onderweg kom je zo veel mensen tegen. Vind ik iedereen gezellig. Dan nodig ik op zaterdagavond mensen uit voor een borrel op zondag. Denk ik de andere ochtend: OMG, wat heb ik gedaan? Maar dat zijn ze dan toch weer vergeten, gelukkig.’
De meiden blijven meestal tot sluit op de kermis. Zeker de dinsdagavond houden ze het zo lang mogelijk vol. Stel je voor dat je wat mist. Alleen Fleur haakt nog wel eens af. ‘Als je Fleur zoekt, is ze naar bed. Dan is er “paniek” en zingen we haar voicemail in.’
Compleet
Loes: ‘Dit jaar zijn we sinds lange tijd weer compleet. Afgelopen jaren was er steeds wel iemand van ons in het buitenland. Voorheen werkte ik op zaterdag bij Deen van 6.00 tot 14.00 uur. Kon ik het op vrijdag niet zo laat maken. Dat is dit jaar anders. Nu kan ik vijf avonden te dansen, dat vind ik het leukste.’
De anderen in koor: ‘Dat gaan we filmen voor je vrijgezellenfeest volgend jaar!’
Van hot naar her
Op vrijdag starten ze samen op een kermisborrel waarna ze naar ’t Fortuin gaan. Op zaterdag gingen ze altijd naar Westfrieslands, het festival dat dit jaar naar andere datum is verplaatst. Ze zien wel waar ze belanden, maar dat het laat wordt die avond is zeker. Op zondag ontmoeten ze elkaar meestal weer in ’t Fortuin. Alleen Melissa dwaalt nog wel eens af. ‘Ik ga vaak naar de Quick. Daar is leuke muziek en lekkere biefstuk.’
Op maandag en dinsdag bezoeken ze diverse bandjes bij diverse kroegen. Verder fladderen ze tussen Beer & Bot.
Thuis eten
Hoe de ouders ook hun best doen met zelfgemaakte soep, slaatje en ander verantwoord voedsel, de meiden eten het liefste bij ’t Zonnetje. Soms wel twee keer per dag. ‘We gaan tussendoor niet naar huis om te eten hoor, we hebben het veel te druk met mensen spreken. Mensen die je nooit ziet en die dag ineens je beste vrienden zijn. Kan allemaal. Pas ’s avonds laat zitten we mooi na met familie en vrienden van onze ouders.’
Andere wereld
De dames verhuizen, krijgen vaste banen en een ander leven. Wat blijft is het kermisplezier. Melissa: ‘Het is zo mooi hoe iedereen er het hele jaar naar uitkijkt. Het is echt een reünie. Ontspannend ook, van vrijdag t/m dinsdag leef je in een andere wereld en hoef je nergens anders aan te denken.
En op woensdag? ‘Dan stinkt de straat, staan er fietsen bij ons waarvan we geen idee hebben van wie ze zijn en evalueren we het mooiste feest van het jaar.’
