Zij zien elkaar natuurlijk vaker, maar eens per jaar hebben zij een echte reünie. Dat doen de broers al veertig jaar. Het begon toentertijd met een weekendje Centerparks, samen met de vrouwen. Later ging het van twee dagen naar een dag en deze keer tot een middag. “We worden ouder”, wordt er gegrapt.
De broers zijn zonen van Piet Roozendaal en Catharina van der Gulik en groeiden op aan het eind van de Simon Koopmanstraat (Vinkenbuurt). Zij kregen de voornamen Cees (82 – Zevenaar), Piet (81 – Wervershoof), Jan (79 – Wervershoof), Theo (78 – Andijk),
Nico (72 – Hoogkarspel) en Jos (68 – Beets), tussen haakjes hun leeftijd en woonplaats. De broers hadden ook een zusje, Vera, die op heel jonge leeftijd overleed.
Onder het motto ‘Vrijheid blijheid’ gingen zij jaarlijks op pad, in binnen- en buitenland. Zo was er een reisje langs de Rijn, zijn er bezoeken aan een museum en andere bezienswaardigheden. Uiteraard werd er een terrasje gepakt én was er de onderlinge strijd met sport en spel. In het begin echte activiteiten als voetbal en volleybal, later naar passievere spellen als kaarten. Sinds twintig jaar wordt er gestreden om de Piet Roozendaalbokaal, ingesteld na het overlijden van hun vader. De vrouwen strijden daaraan niet mee. De beker, met een foto van vader, mag een jaar lang bij de winnaar staan. Deze staat nu bij Piet, naast een familiefoto.
Dit jaar zijn de broers te gast bij Jan. De broers zijn blij, dat zij nog elk jaar een reünie hebben. Er hangt een sfeer van gezelligheid en tevredenheid. Er worden veel herinneringen opgehaald, ook over de reünies. “Het is bijzonder om te zien, dat wij er na al die jaren nog steeds zijn. In het begin waren we heel actief, later werd dat minder. Het is mooi om te zien dat we samen ouder worden, dat we het samen nog kúnnen zien.” Een mooi stel mannen, bleek mij tijdens mijn bezoek aan hen.
Gerard Bot
