Er zit weer muziek in de muziek. De maatregelen van de overheid hebben flinke gevolgen gehad voor muzikanten. In onze regio zijn veel professionals, maar ook hobbyisten, die met veel muzikaal talent gezegend zijn. Ineens stond het stil, zat er weinig of helemaal geen muziek meer in. Geen inkomsten, geen hobby, wel mooie initiatieven en veel hoop, dat het toch weer goed komt. Wanneer je met hen in gesprek bent, realiseer je je pas hoeveel mensen in allerlei vormen en samenstellingen musiceren. Over één ding zijn zij het eens: stiltemuziek is het leven niet.
Nico Veeken is al vanaf zijn jonge jaren drummer/zanger bij diverse bands. Hij is deels afhankelijk van zijn muziekinkomsten. Nico schrijft in een reactie: “In plaats van te kijken waar ik deze week ga optreden, zie ik waar ik op hád moeten treden … Optredens met The Cats Aglow, Well Done, ’t Volksorkest en The Blue Bandits op kermissen, evenementen en in theaters. Normaal als er een week geen optredens staan, spreken we al van een slappe tijd, slapper dan dit had je natuurlijk niet voor mogelijk gehouden. Je denkt ook na over de toekomst, kan straks alles nog wel? Grote evenementen met veel mensen of mogen we straks alleen op huiskamerniveau iets organiseren? Ik ben wel aan het zogenaamde thuiswerken geslagen, de roffels worden goed bijgehouden en de repertoirelijsten krijgen de nodige aandacht. Ik neem veel liedjes op, liedjes van artiesten die ik al jaren ten gehore breng, dit geeft mij voldoening en ook weer inspiratie om te verbeteren en aan te passen waar nodig. Als het voorlopig uitdraait op hele kleine evenementen met hele kleine bezettingen kan ik in mijn eentje dan wellicht toch een deel van mijn muzikale ei kwijt, de vaardigheden bijhouden en misschien weer mijn inkomen een beetje op peil brengen.”
Positief denken, jezelf niet uit het veld laten slaan. Dat hoor ik van meer muzikanten. Linda Meester is volledig afhankelijk van inkomsten uit de muziek. De zangeres / docente: “Ik kom net terug van een optreden bij een zorginstelling in Utrecht. Ik doe dat drie keer in de week door het gehele land, samen met René Best. Dat doen wij pro deo, voor de glimlach. Wanneer het ver weg is tegen reiskosten. De beloning is er in de vreugde. De vreugde van de mensen geven mij heel veel voldoening en plezier in het zingen. Je treedt ook echt op. Beroepsmatig is alles afgezegd. Ik ben zangeres van de bands Joyride en Jukebox, waarmee we tijdens kermissen optreden. Ik zou in april starten met de band Red Pack, maar al voor het eerste optreden werd alles afgezegd. Maar er gloort weer licht in de duisternis. Met Joyride treed ik binnenkort op in een grote zaal, geheel aangepast aan de regels.
Mijn inkomsten haal ik nu alleen nog maar uit de zanglessen. Ik geef deze online. Dat is geheel nieuw voor mij. Op zich gaat het luisteren wel goed, maar het is lastig om goede adviezen omtrent zanghoudingen te geven. Dat gaat live veel beter.
Ik wil weer solo optreden, met een orkestband en een geluidsman, het moet wel goed klinken. Optreden op terrassen en tijdens tuinfeesten zijn mogelijkheden. Ik moet nog nadenken over de toekomst, hoe ik mij moet profileren. De optredens die ik nu doe, zijn best leuk, maar ik wil ook weer wat geld gaan verdienen. Muziek is mijn beroep.”
Het optreden voor verzorgingshuizen is door meer muzikanten opgepakt. Een van de eersten was Bas Berkhout. “Ja, dat klopt, samen met Jeffrey Oud. Als we niet meer kunnen spelen, spelen we met elkaar voor de buren, grapte ik. Waarom niet voor het verzorgingshuis Sint Jozef, was het antwoord. De dag erna speelden Jeffrey en ik daar. En zo ging dat verder. Wij hebben wel een keer of twintig voor verzorgingshuizen gespeeld. Wij noemden dit de ‘Lockdowntour’. Het kon ook gemakkelijk, want alle onze geboekte optredens waren gecanceld. Jeroen Aker speelde ook mee. In april maakten we een eigen liedje, ‘Leun op mij’. Wij kregen daar ontzettend mooie reacties op. De waardering was groot. Bovendien was het een goede PR voor ons. Tijdens de Lockdowntour maakten we leuke dingen mee. Met een theatertour blikken wij terug op deze optredens met verhalen, liedjes en anekdotes. Lara Weel maakte er een mooie fotopresentatie bij. De optredens gaven me ook inspiratie voor het liedje ‘Zolang het nog mag’. Daar zijn Jeffrey, Jeroen en ik ontzettend trots op. Net als de vorige is de clip hiervan op facebook gezet, ook op die van mij, én op Youtube. Zo zie je maar, dat een rottijd met ellende, niet eens zozeer bij ons zelf, maar om ons heen, toch inspireert. Vóór Corona hadden wij dit nooit kunnen doen, nooit een nummer kunnen maken. De liedjes maken veel los. De liedjes spelen wij uiteraard ook tijdens het theaterprogramma. De volgende is op 5 juli in De Schalm, maximaal 25 personen kunnen daarbij aanwezig zijn. Per 1 september zijn er weer mogelijkheden voor onze bands. Ik ben benieuwd hoe dat straks gaat. Want ja, een feest geven met de maatregel van anderhalve meter lijkt me nog niet zo eenvoudig.”
Deze bizarre tijd brengt zo ook mooie dingen op. De twee liedjes onder de artiestennaam JBJ zijn echte aanwinsten voor het toch al rijke oeuvre van muziek uit ons dorp. Kent u deze nog niet? Luister en kijk dan, het is mooi en het decor is fantastisch.
In Westwoud worden ook’The tiny summer sessions’ gehouden. Een aantal muzikanten uit ons dorp doen daar aan mee., waaronder Dieuwke van Ophem en voornoemde Bas en Jeroen. Dit was na al die afzeggingen van de afgelopen maanden eindelijk weer een kans om de sfeer van livemuziek te proeven. Dieuwke: “Het was mijn eerste optreden sinds het begin van de Coronatijd, samen met Jeroen en Bas. Voor dat optreden met folkmuziek moest men vooraf reserveren. Er lag een lijst met vragen over je gezondheid en vermelding van je emailadres. Er was een ontsmettingsmiddel voor je handen. De tafeltjes stonden netjes op de juiste afstand. Een drankje kon men in de pauze halen en na afloop was er geen andere beweging dan naar buiten toe. Maar het was heerlijk om weer op te treden. Ik had dat ontzettend gemist. Als ik niet kan zingen is het gewoon minder leuk. Ik zing thuis ook wel, maar voor publiek is natuurlijk veel mooier, die wisselwerking, die beleving.
Er waren leuke dingen gepland. Ik vorm een duo met Martin Middelkoop met onder meer liedjes van Linda Rondstadt en Bonnie Raitt, blues en amerikaans. Ons optreden in het raadhuis ging niet door. Voor mijn zanggroep ‘Keep it simple’ ging ook niets door. Zo waren er geen optredens tijdens de Muzikale wandeling en andere evenementen. Jammer is dat. Ik mis ook het contact met de groepsleden. Het is gek dat dat er niet is. Gewoon lekker zingen en een praatje er bij. Vorige week waren we weer voor het eerst bij elkaar. Wij oefenden buiten met de bekende onderlinge afstand. Dat ging best goed, alhoewel je elkaar minder goed hoort. Maar goed, dat is niet anders. Ik hoop dat wij straks weer optreden met publiek. Ik mis het publiek. Het is zo mooi om te zien dat mensen genieten van onze muziek. Daar doe ik het voor. Ik hoef er niet van te leven.”
Het enthousiasme voor het live optreden spat er van af. Dat is voor de muzikant ook logisch. Wanneer je op de sites van de muzikanten raadpleegt, geven de afgelastingen een treurig beeld. Het is mooi, dat er weer mogelijkheden zijn.
Er zijn uiteraard ook muzikanten volop bezig met hun opleiding. Annah Posthumius is een van hen. Annah woont in Hoorn, maar speelt vaak samen met Wervershover muzikanten, waaronder met die van de band John Farmers Whistles. Zij is violiste en geeft met dat instrument een stevige push aan de liedjes. Zij is net terug uit Zuid-Korea. “Plotseling was het gebeurd met de optredens en de wijze van studeren. Studeren ging online. Dat gold ook voor mijn vriend. Hij komt uit Zuid-Korea. Door de veranderingen in mijn planning, ging ik met hem naar zijn familie in Zuid-Korea. Online studeren kan overal. Dat ging goed, alleen ging de strijkstok voor mijn docent ‘de verkeerde kant’ op. Dat was lastig. Ik maakte daarom filmpjes van mijn oefenstof en stuurde die op. Ik ben blij, dat de scholen weer open gaan. Je krijgt dan toch een betere feedback. Ik kon zonder problemen naar het verre land. De Corona speelde daar toen nog niet zo erg. Later werd alles aangescherpt. Wel moesten we eerst in quarantaine. Wanneer je dan toch buiten komt, kun je rekenen op een boete van 7.000 euro. Mondkapjes zijn vaak verplicht. Wanneer het moet kunnen ze iemand volgen via de telefoon. Privacyregels zijn daar iets anders dan hier.
Ik ga nu gewoon verder met mijn studie klassiek viool. Ik ben een van de weinige violisten in de omgeving. Ik word daarom vaak gevraagd om bij optredens mee te spelen, ook met muzikanten uit Wervershoof. Ik hoop dat de optredens straks weer mogen. Het zal allemaal wel anders gaan worden. Ik ben financieel niet afhankelijk van de muziek. Ik heb een studiefinanciering. Toch is een extraatje welkom. Ik spaar voor een nieuwe strijkstok, daar betaal je al gauw een paar duizend euro voor. Ik heb een goede viool, dus daar hoort een goed stok bij.”
Ons dorp heeft een prachtige fanfare. Eén van de steunpilaren is Pierre Spruit, al vijftig jaar lid van het muziekkorps. Pierre: “Het staat helemaal stil. Ik vond het na al die jaren eerst wel lekker rustig, maar na zes weken begon het alweer te kriebelen. Dat moest ook wel, want als trompettist moet je echt blijven spelen in verband met de lipspanning. Wanneer je dat niet goed in stand houdt, is het lastig om dat weer goed te krijgen. Ik oefen elke dag thuis. Ik heb een speciale demper op mijn trompet, dus niemand hoort dat verder. Via Youtube zoek ik naar orkestbanden en blaas ik mee. Ik draag een koptelefoon, alles is zo ingesteld dat ik mijzelf in dat orkest hoor meespelen. Zo kan ik heerlijk repeteren. Dinsdag oefen ik weer voor het eerst met de fanfare. De oefenruimte in De Schoof is zo uitgetekend, dat wij verantwoord kunnen spelen. Dat doen wij in verband met het blazen op twee meter afstand. Ik speel ook in de Egerländerkapel van ons korps, maar dat ligt nog wel even stil. Mijn enige optreden tijdens de Coronatijd was op 4 mei. Men had mij gevraagd of ik op het bordes ‘The last post’ wilde spelen, dat ik al een aantal jaren tijdens de Dodenherdenking doe. Dat hielden wij geheim, omdat er geen mensen mochten komen. Ik blies daar op mijn trompet voor een leeg plein. Dat was een hele aparte en bijzondere ervaring.”
Onze dorpen zijn ook een aantal koren rijk. Cantabile is er één van. Petra Bot is al jaren lid van dat grote koor. “Er valt eigenlijk niet zoveel te vertellen over de activiteiten van het koor. Het ligt helemaal stil. Het koor is erg groot en de regels maken het moeilijk om te kunnen oefenen, laat staan optreden. De luchtverversing is ook nog een groot probleem. We proberen wel een manier van oefenen te vinden. Iedereen maakte bijvoorbeeld een opname van een liedje, waarna de dirigent er een geheel van kon maken. Dit werkte echter niet goed, het liep niet synchroon. Vorige week hebben we met een aantal leden een zoem-verbinding gehad, slechts veertig minuten. We zagen elkaar weer voor het eerst, dus werd er eerst even gepraat. Van echt zingen kwam het nog niet. Er is ook overwogen om gesplitst te gaan oefenen, maar dat willen wij niet. Wij zoeken naar een goede manier om met een groot koor te oefenen. Binnenkort hebben daarom wij een bijeenkomst op het terras van Cultura. Misschien komen we daar zelfs wel aan zingen toe. Want daar is het ons tenslotte om te doen, lekker zingen. Het is voor het koor ontzettend jammer dat het zo loopt. We waren volop bezig met een nieuw thema: liedjes uit de reclames. In oktober zouden we daar voor het eerst mee optreden. Dat wordt dus moeilijk. Zingen doe ik vooral thuis. Verder staat het stil, ook met mij koor vijf voor zes. Het is nu gewoon niet anders.
Wat kunnen we allemaal van de muzikanten verwachten in 2020? Het is nog in het ongewisse. Zeker is dat men zich al weer roert. Eén van de meest in het oog springende evenementen is de jaarlijkse kermis. Welke versoepelingen kunnen we nog verwachten, nadat het absolute ‘nee’ van een aantal maanden geleden een ware schok in de muziekwereld veroorzaakte? Hebben we straks wellicht toch nog vier dagen livemuziek in ons dorp? Het gonst van de geruchten om muziek te laten horen binnen de regels. Spannend. Muzikanten zijn innovatief, dus een sprankje hoop is er wel. Er zit weer muziek in …
Door Gerard Bot.
