De capitulatie van Nederland was op woensdag 15 mei 1940 en op zondag 19 mei stopte er ’s ochtends een grote Duitse auto voor ons huis in Wervershoof. Ik weet het nog goed, het was de dag voor mijn 18e verjaardag. We vonden het griezelig, Duitsers bij ons aan de deur? Vader en moeder schrokken zich een hoedje.
Er stapte een Duitse officier uit de auto die ons padje op liep en aanbelde. Mijn vader deed open en keek hem vragend aan. De Duitse officier beantwoordde die blik met de vraag of hij Dirk Steltenpool was. Dat werd bevestigend beantwoord en toen draaide de officier zijn hoofd om en knikte naar iemand die nog in de auto zat. Deze stapte uit en liep naar het huis toe en werd voorgesteld door de officier. Het bleek de nieuwe Ortskommandant van Alkmaar te zijn die mijn vader joviaal bejegende.
Van achter de gordijntjes kregen de buurtbewoners dit allemaal natuurlijk ook mee en hadden hun eigen vraagtekens bij wat ze zagen gebeuren. Er was in de jaren voorafgaande aan de oorlog een levendige handel tussen Nederland en Duitsland en mijn vader dreef jarenlang een aardappelen- en groentehandel met Duitse afnemers. Intussen hadden twee van zijn zonen het bedrijf overgenomen en bij de grootste Duitse afnemer had ook de volgende generatie het overgenomen. De naam van de Wervershoofs firma DSW die mijn vader had opgericht droeg echter nog steeds zijn naam (DSW= Dirk Steltenpool Wervershoof).
Wat bleek? Ortskommandant Steger was voor de oorlog een Duitse handelspartner van mijn twee broers maar hij was steeds nieuwsgierig geweest naar wie nu eigenlijk die man was die het Nederlandse bedrijf had opgericht. Nu hij door de bezetter naar Nederland was gestuurd wilde hij zijn nieuwsgierigheid bevredigen en had zich voorgenomen om mijn vader op te zoeken. Hij had laten uitzoeken waar Wervershoof lag en toog erheen om zich voor te stellen en kennis te maken en dat reeds vier dagen na de capitulatie!
Herr Steger begon enthousiast aan het gesprek maar het vlotte niet erg omdat mijn vader zich wel verstaanbaar kon maken maar niet echt heel goed Duits sprak. Het ging beter toen mijn broer Jan uit de kerk thuis kwam want hij kende hem en sprak wel zijn talen zodat het eigenlijk best een amicaal gesprek werd. Met een hartelijke handdruk nam de Ortskommandant afscheid en vertrok weer naar Alkmaar. Mijn vader wist niet helemaal goed wat hij nou met dat onaangekondigde bezoek aan moest. Maar daarmee was de kous nog niet af.
Er gonsden allerlei geruchten in het dorp dat mijn vader wel NSB-er moest zijn als hij bezoek kreeg van zo’n hoge Duitse officier en hij heeft heel regelmatig moeten benadrukken dat dat totaal niet het geval was. Ortskommandant Steger werd korte tijd later overgeplaatst omdat hij in Alkmaar te toegeeflijk zou zijn opgetreden en mijn vader heeft hem verder nooit meer gezien.
Bets Veel-Steltenpool
