Het is al 15 jaar geleden dat er in de Skriemer een artikel stond over de oprichting van Bakkerij Swart. De bakkerij was van Cornelis Molenaar en werd in 1910 overgenomen door Piet Swart, die toen bij hem werkte. Piet was mijn opa. Het was in een tijd dat men het water uit een put schepte en er nog geen elektriciteit was, want dat kwam in 1918. Meer hierover is na te lezen in de Skriemer. Dit jaar bestaat Bakkerij Swart 110 jaar, vandaar dit stukje nostalgie.
Ons opa Piet Swart trouwde met Geertje Neefjes. Samen kregen ze vijf kinderen. Mijn moeder Toos, geboren in 1915, was de jongste. In 1926 overleed moeder Geertje op veel te jonge leeftijd. Toos was toen 10 jaar. Toos was de laatste die het huis uit ging. Zij trouwde met Jacob Deen. Het was februari 1945, er was oorlog en weinig tot niets te krijgen. Zeker geen goud.
Ons opa Swart zei toen tegen zijn dochter Toos: “Neem mijn trouwring maar, ik trouw toch nooit meer.” En zo geschiedde dat mijn moeder haar hele leven de trouwring van haar vader, onze opa, heeft gedragen. Een rood gouden trouwring uit 1910, met de inscriptie P.S. & G.N.
De bakkerij ging over naar broer Toon en opa Swart ging mee met zijn dochter. Wij kwamen te wonen naast café Van Rooijen, in de Hoek. Een paar jaar later verhuisden we naar de Dorpsstraat 188. Ons opa overleed op 2 december 1960 en hij werd op 6 december begraven. Ik was toen zelf 10 jaar.
Omdat wij opa Swart in huis hadden, zijn wij zeer verwend met koek en gebak. Ging mijn moeder dan bij een ander om de koffie, vroeg vader naderhand of zij nog een lekker koekje bij de koffie had gehad? “Welnee,” zei moeder dan, “ een zuinig koekje van de supermarkt!”
Mijn moeder ging op hoge leeftijd naar Sint Jozef. Ik weet nog, dat ik een keer binnenkwam en de kraan zag lopen. Ik zei dit tegen mijn moeder. Die vervolgens zei: “Wat leven we toch in een rijk land. Koud stromend water hadden we vroeger niet, en moesten we uit de put scheppen.“ Onze moeder was zeer gevat en kwam altijd met een optimistisch antwoord. Zij was zeer gezien en had alle dagen bezoek. Inmiddels ben ik de trotse bezitter van haar trouwring, die bij de verdeling mij ten deel is gevallen. Ik draag hem alle dagen zodat ik altijd ons opa en onze moeder bij me heb.
Mijn moeder Toos is overleden op 30 april 2010, waarbij ze het 100-jarig bestaan van de bakkerij niet meer mee kon maken.
Dit alles als voorloper op het 110-jarig bestaan van Bakkerij Swart, in overleg met de huidige eigenaar Ton Swart, de vierde generatie.
Groeten, Clemens Deen
