Dirk de Vries rijdt 31 augustus zijn 1000e rondje om het IJsselmeer. Binding besteedt met een aantal artikelen aandacht aan deze unieke prestatie. Dit artikel vervolgt met het eerste officiële rondje IJsselmeer.
Met rondje doe je de afstand van 200 kilometer eigenlijk te kort, maar omdat wij alles verkleinen houd ik het ook maar bij rondje. Dirk heeft van elk rondje de nodige aantekeningen gemaakt. Hij vermeldt deze in zijn logboek, soms afschrikwekkend, maar vooral schitterend om te lezen. Op 23 augustus 1999 begint het allemaal, niet wetend hoe het allemaal zal eindigen.
Elk rondje heeft zijn verhaal, zo lijkt het. Na het eerste rondje nog 299 te gaan, denkt Dirk die dag, maar eigenlijk is het 999. Twintig jaar dat rondje. Is dat nou niet vervelend? “Het is nooit saai. Ik heb er ook alle keren weer zin in. Er is van alles te zien en te beleven. De lucht, het water, het groen, de vogels, het weer, de ontmoetingen, de meefietsers, noem maar op. De eerste rondjes reed ik alleen, maar als snel kreeg ik liefhebbers mee. De zevende keer reed Dirk Steltenpool mee, die dat daarna nog 441 keer deed. Wim van Dok, Frank Wagemaker, Henk Kenter, Koos Klarenbeek, Kees Stavenuiter weten ook heel goed hoe het rondje er uit ziet. Jan Kolenberg rijdt de laatste tijd heel vaak mee. En natuurlijk heel veel wielrenners meer. Vooral de 500e en 750e keer werd ik door een groot peloton uit te wind gehouden. Mijn vrouw Bets heeft het rondje ook elf keer mee gereden. Van de nu 996 afgelegde rondjes, reed ik er 320 alleen”.
Rondje na rondje op de racefiets, maar ook op een gewone fiets trapt Dirk maar door Noord-Holland, Flevoland en Friesland. De ene keer bovenlangs, de andere keer onderlangs, net hoe de wind staat. Na 31 augustus is Dirk ruim 1000 keer van start geweest. De 17e keer treft hij op de Afsluitdijk zulke zware sneeuwstormen, dat hij bij Breezanddijk omkeert en zich erg verbonden voelt met Reinier Paping. De wellicht meest barre tocht telt niet mee. In het logboek staat dus twee keer start 17. Alle andere vormen van onweer, storm, dichte mist houden hem verder nooit tegen. Wat een klasbak!
Het gaat niet altijd goed. Drie keer komt een ambulance naar hem toe. Een hobbeltje in Gaasterland zorgt voor een ‘bloedkop’ en hechtingen, een achteropkomende automobilist rijdt hem in Grootebroek van achteren aan (kwetsuur borstkas) en een overstekende gans zorgt een keer voor een breuk in het sleutelbeen en 18 pleisters. “Vallen hoort helaas bij het wielrennen. Het overkomt je gewoon. Anderen zijn ook wel gevallen. De meest besproken val is die van Wim van Dok. Hij verloor tijdens een val zijn kunstgebit. Wij vonden deze wel weer terug”. Verplicht afstappen is er wel meer bij. Meer dan 80 lekke banden heeft hij onderweg gehad. En afstappen op de dijk van Enkhuizen naar Lelystad is ook veelvuldig aan de orde geweest. Ineens komt daar het bericht, dat de dijk voor fietsers een paar jaar wordt gesloten. “Ja, dat was even paniek. Ik mailde meteen naar Rijkswaterstaat dat de afsluiting een streep door mijn prachtige project was. Men verzekerde mij dat zij er alles aan zouden doen om mijn triomf van de duizendste te halen. En dat geschiedde. Met een pendelbus werd het ontbrekende stuk fietspad van de dijk overbrugd. Ook wanneer ik met anderen was. Bij terugkomst in Wervershoof gingen de anderen naar huis. Ik niet. Ik moest dan nog een rondje Medemblik fietsen om te compenseren, want 200 is 200 en niet minder. De dijk is nu weer open. Na al die barre weeromstandigheden heb ik toch weer een nieuwe ervaring opgedaan. Fietsen door zandstormen op de dijk! Bij harde wind waait het zand van de dijkverbreding op en verandert het fietspad in een woestijn. Het is dus nooit saai.”
Iedereen kan 31 augustus mee. Ook al denk je niet de hele afstand aan te kunnen. Vervoer wordt dan geregeld. Het programma belooft een mooie dag te worden. Ivm busvervoer over de Afsluitdijk is opgave via de.vries.advies@planet.nl voor 10 augustus gewenst. Uw correspondent gaat ook mee (zijn 3e rondje).
Gerard Bot.
