De enige zondag in het jaar die niet in mijn agenda hoeft om de doodeenvoudige reden, dat ik weet wat die dag betekent, kermis op ’t durp. Ik heb er deze keer wéér zin in.
Ik ga al op tijd naar de kermisborrel van de buren om wat moed in te drinken. Het is lekker gekoeld en het smaakt al snel naar meer. Monique en ik lopen daarna naar het dorp, naar Het Café waar The Locals optreden. De tien leden van de band komen uit het dorp of uit de buurt. Het past allemaal maar net op het podium. Het is meteen al voortreffelijk, wat een gave muziek.
Gitaristen, blazers, zangeressen, een zanger, een toetsenist en een drummer vermaken het publiek, dat danst, meezingt en een biertje drinkt. De spatzuivere stem van Enrico zingt tijdens California Dreaming ‘and the sky is grey’, geheel in overstemming met het weer. De lucht is grijs en dat is jammer. Ik loop na de eerste set verder.
Ik mag even plaats nemen onder de veranda van Sam en Riet, die mij spontaan een biertje aanbieden. Wat een mooie plek, veel mensen passeren en ik zie vele, vele dorpsgenoten. Het ‘ge-hoi’is niet van de lucht. Aan de overzijde staan de vrijwilligers van de EHBO paraat voor het geval het ergens niet helemaal goed gaat. De muziek die wij horen komt van de Borrelnoot, waar een enorme kermisborrel gaande is. Ik zit mooi aan en praat met mensen die ik heel goed ken en die al wat glazig uit de ogen kijken. Zij waren al bij Vok en Sjaak geweest. Ja, en dan begin je vroeg.
Langs de kermisattracties waar de kinderen hun vertier hebben, ga ik naar café De Hoek. Ik moet daar gewoon naar toe. Bassie en Bobo spelen daar, samen met Nico en Ton. Ik ben nog niet binnen of Lea en Let’s dance volgen. Dat waardeer ik nou. Zij weten natuurlijk dat ik een groot Catsfan ben en spelen daar meteen op in. Machtig mooi! In de pauze even een praatje met hen en daarna spelen zij weer de mooiste liedjes. Het jammerlijke van de zondag is dat er eigenlijk teveel goede bands tegelijk spelen. Het liefst zou je jezelf delen, maar dat is natuurlijk niet aan te bevelen.
Ik loop de lange weg terug naar The Locals, die met Hey Jude afsluiten. Ik krijg meteen al weer zin in het komende weekend, in Liverpool tijdens de Beatles-event. Ik spreek ontzettend veel mensen, ongelofelijk hoeveel mensen je kent. Iedereen blij en in een goed humeur. Gewoon zoals altijd met kermis. The very 80’s nemen het stokje van The Locals over. De band komt niet uit ons dorp, maar treedt wel vaak voor ons op. Mooie muziek van een jaar of dertig geleden.
En toch ga ik weer verder, naar De Schoof. Niels, Joost en Jos electricband. Onwijs populaire muzikanten, deels uit ons dorp. Ik zie Jos alweer voor de tweede keer. Eerst The Locals en nu deze band. Kom en geniet van een fantastische avond oude meuk, staat in de fraaie kermisbinding. Nou, dat doen wij dan ook. Het is erg druk, maar hartstikke mooi en gezellig. En zo vliegen de uren voorbij en zitten wij tot slot aan een patatje bij ’t Zonnetje, terugkijkend op een fantastische dag met mooie mensen, maar vooral met mooie muziek van eigen bodem. En dan komen de maandag en de dinsdag ook nog. Nog meer fantastische muziek uit ons dorp. Wat een talent!
Door Gerard Bot
