Ik heb altijd zin om een nieuwe dag te beginnen of een nieuwe week, een nieuw jaar. Die lege bladzijde die je weer helemaal kunt invullen. Soms staan er al wat afspraken of verplichtingen vast, maar daaromheen kun je veel zelf bedenken wat je met die tijd wilt doen. En ook al komt daar vervolgens niets van, omdat mijn gezin, werk of anders die extra tijd opslokte, dan is dat niet erg, want: “morgen is er weer een dag” (zoals mijn moeder altijd zei).
Ik heb altijd wel iets bedacht wat ik nog graag wil doen
Dat had ik vroeger al. Een schoolvakantie was altijd te kort. En of het nou om iets creatiefs gaat (vroeger vooral) of iets willen uitzoeken en/of opruimen; ik kan daar zin in hebben en daardoor mijn dag of week met een lach beginnen. Ook iets onbenulligs als een nieuw tafelkleed maakte al dat ik zin had aan de dag dat het nieuwe kleed op tafel kan. Ik heb daar eigenlijk nooit bij stil gestaan, maar wat een heerlijke eigenschap is dat! Het zorgt ervoor dat ik dus heel positief vooruit kijk, want op die manier is er altijd wel iets om naar uit te kijken.
En toch zijn daar langzamerhand scheurtjes in gekomen de laatste tijd
Door Corona zijn heel veel kleine, leuke dingen niet meer te doen. Daar hebben we allemaal mee te maken. Maar langzamerhand zijn er dan steeds minder leuke dingen om naar uit te kijken en dan wordt mijn zicht wazig en m’n hoofd troebel. Want er waren best veel leuke dingen de afgelopen maanden. Ik ben best vaak verwend met een ritje, bezoek, kaartje, bloemetje en 2 van die schattige baby’s die onze familie erbij heeft gekregen. Maar ik miste dat uitzicht op grote plannen of de vrijheid om ergens heen te gaan. Nu doet mijn ziekte daar ook geen goed aan, maar toch…. Alles leek gewoon een heel stuk minder mooi en leuk.
Maar toen kwam vorige week de zon
En de boot kwam uit de schuur en ik trok een nieuwe zomerjurk aan en ging mee op het water. De wind en de zon op mijn gezicht en ik merkte dat de mist optrok. Dit was het! Alsof mijn brandstofmeter ineens omhoog schoot. En ook al moest de boot daarna heel snel weer naar binnen, omdat hij anders in een sneeuwstorm terecht kwam (!!), het begin was weer gemaakt. Het begin van weer een nieuwe positieve tijd.
Het idee dat de bomen weer mooi groen worden,
de eendjes in de sloot, bloemen in de tuin en vooral naar buiten kunnen zonder jas. Want die jas krijg ik zelf niet meer aan dus kan ik ook niet meer naar buiten als ik alleen ben. Ik heb ook de scootmobiel weer gestart en een rondje gedaan. Gisteren ook maar eens mijn haren laten knippen. Dat was echt heel erg nodig en dus ook enorm opgeknapt. De verf neem ik dan mee naar huis, omdat het anders te lang duurt. Dochterlief is hier heel goed in dus succes verzekerd en heerlijk voor mij.
Toen ik vanmorgen werd ingesmeerd met bodylotion en gekleed werd door Buurtzorg, voelde ik mij alsof ik in een Wellness resort verblijf. Zo’n diva met al die persoonlijke bedienden die alles doen als je maar even wijst. Alles wordt voor me gedaan. Ik hoef alleen maar een beetje op en neer te lopen hier in huis, lieve mensen ontvangen en verder op de bank bijkomen van het leven.
Mijn positieve draai heeft vast ook invloed gehad in Den Haag,
want ineens verschijnt er een bericht dat er waarschijnlijk versoepelingen aankomen. Winkels die gewoon open gaan, terrassen waar je weer mag gaan zitten. Wat zal dat heerlijk zijn! Het eerste shopuitje is al in de planning en voorzichtig hebben we het af en toe over een weekje weg. We krijgen weer dingen waar we naar toe kunnen leven en dat doet me goed. Zondag mijn 1e vaccinatie in Groningen halen, dan is dat ook meteen in werking gezet. We gaan ervoor! x
