“Pinos?” vraagt de man. En iedereen begrijpt hem. Ik kijk uit over het plein richting een kerk. De zon is net een paar uur op. Het is nog lekker rustig. Ik ben dit jaar nog niet weg geweest, maar nu ben ik toch even weg. Hier op het plein aan het begin van een prachtige nazomerdag. Er zijn een paar mensen voor me en het is even heerlijk om in de rij te staan. Maakt niet uit wat ik doe, het duurt zo lang het duurt.
Jaap merkt op dat ik vroeg ben voor een muzikant. Dagje studio voor de boeg, dus doe ik op tijd even een rondje. Groenteboer, kaasboer en de bakker. Mag ik graag doen. Voor de boodschappen en voor het praatje. Jaap is altijd wel goed voor een mooi verhaal. Krijg je er zomaar bij. Ik sta bij de kaasboer als Jaap een bakkie koffie voor ‘m in tapt. Uit de thermoskan die zijn schoonmoeder net kwam brengen. Dat vind ik mooi om te zien. Zoiets kleins, kan ik van genieten.
Stond ik daarnet al even gelukkig te zijn in de zon, een volle boodschappentas kan me vaak ook zeer goed stemmen. Met een goed gevoel de fiets weer op. Misschien wel om de simpele reden dat het weer gelukt is. Ik heb weer voor wat dagen in huis. Wat een geluk. En dat al voor negen uur op een prachtige nazomerdag.
