“Wat gebéurt daar toch allemaal?” – column door Arjan Jonker
Ik heb een hekel aan de Dodge RAM. Je weet wel: die immense Amerikaanse pickup-trucks die je steeds meer ziet, ook in Wervershoof. Ze zijn luid, stinken en stralen een en al agressie uit. Deze asobakken delen de weg met mijn fietsende kinderen. Een angstaanjagend idee. De bestuurders van de RAM zijn natuurlijk net zo. Asociaal en agressief. Klimaatontkenners, móet wel. Waarom zouden ze anders in zo’n auto rijden?
Kortom: vooroordelen. Ik heb ze. Jij hebt ze. Net als iedereen. Veel mensen vinden dat dat niet mag. Maar volgens mij zijn ze onvermijdelijk, en vooral heel menselijk. We zijn er nu eenmaal mee behept vanuit een ver en grijs verleden, toen ze waarschijnlijk enorm nuttig waren om te overleven als jager-verzamelaar.
Misschien heb jij wel vooroordelen over de noodopvang. Of kom, laten we er niet omheen draaien: over de vluchtelingen die er wonen. Van mij mag je ze dus hebben, want op zich is er weinig mis mee. Het gaat pas mis op het moment dat we onze vooroordelen verwarren met de werkelijkheid.
Neem nou die Dodge RAM-eigenaren. Ik ken er precies nul persoonlijk. Tien tegen één dat ze totaal niet passen in het plaatje dat ik van ze schetste. Waarschijnlijk heb ik meer met ze gemeen dan dat ik van ze verschil. Ook zij hebben bijvoorbeeld kinderen, waar ze van houden. Ook zij willen alleen maar het beste voor hen. Ook zij maken zich waarschijnlijk zorgen om waar het heengaat met de wereld.
En ach, ja, we zullen óók verschillen. Maar wat nu als dat ok is? We hoeven niet hetzelfde te denken over alles. We hoeven ook niet allemaal vriendjes te worden. Zolang we elkaar maar blijven respecteren en in gesprek blijven.
O, zal ik mijzelf trouwens nog even voorstellen? Arjan Jonker, Wervershover sinds 2008, en sinds kort vrijwilliger bij de tijdelijke noodopvang. Ik geef daar taalles.
Het leek mij zinvol om in De Binding af en toe verslag te doen van mijn belevenissen in de opvang. Want ik wéét dat er vooroordelen leven in het dorp. En veruit de meeste Wervershovers hebben nu eenmaal heel weinig zicht op wat er nu eigenlijk gaande is daar. Zo kunnen er de wildste beelden en verhalen ontstaan, waarbij vooroordelen natuurlijk goed gedijen.
Misschien, heel misschien, kan ik bijdragen aan een beeld dat meer recht doet aan de werkelijkheid. En wat is die werkelijkheid dan? Dat iedere dorpeling veel meer gemeen heeft met de mensen in de noodopvang dan ze denken. Net als ik met RAM-bestuurders.
Dat geloof ík. Maar ik ga jou zeker niet vertellen wat jíj zou moeten geloven of vinden. Ik acht jou prima in staat om voor jezelf te denken. Het enige wat ik vraag, is een open houding. En de bereidwilligheid om eventueel je vooroordelen bij te stellen.
Deal?
