Jut & Jul, Double & Trouble, ze kennen vele namen. Eén ding is zeker: samen vormen ze een dreamteam. Tijdens kermis dan, door het jaar heen zien ze elkaar maar weinig. Doet niets af aan hun goede zin. Ook dit jaar staan Ellen en Elisa weer 4 dagen achter de bar bij ’t Fortuin.
Helemaal precies weten ze het niet meer, maar ze staan toch al zo’n 12 jaar samen op de kermis van Wervershoof. Vaste prik bij ’t Fortuin. “We komen wel, maar alleen als we samen kunnen werken.” Dat laatste begrijpen Frank en Karin Bot maar al te goed. Never
change a winning team. Of in dit geval het dreamteam Jut & Jul. Zo getuige ook de t-shirts die elk jaar weer voor de gelegenheid uit de kast komen.
Kantoormiepen
Jut Elisa Redeker (56) en Jul Ellen Hoek (56) kennen elkaar door hun werk in de horeca. Ellen had lange tijd een eigen lunchroom/cafetarie en Elisa werkte bij Irma La Douce; het café van haar broer. Tegenwoordig werkt ze bij haar neef Sebastiaan in Hauwert. “Vooral in de boekhouding hoor”, licht ze toe. “Eigenlijk zijn Ellen en ik allebei ‘kantoormiepen’.”
Geen vakantie
Daarnaast werken ze bij diverse evenementen in de regio. Ze kwamen elkaar tegen in Enkhuizen waar ze samen achter de tap van de Nieuwe Doelen terecht kwamen. Het klikte meteen. Eigenaar Fred Molenaar vroeg of ze samen mee wilden naar kermis Wervershoof om daar bij ’t Fortuin te werken. Een gouden zet.
“Als je Fred kent kom je overal, maar deze kermis is toch wel speciaal. Die geven we niet gauw op. We plannen onze vakantie eromheen.”
Grootste skik
De dames staan altijd samen achter de buitenbar. Voorheen voor aan de Dorpsstraat en sinds de festiviteiten naar het terrein naast en achter ’t Fortuin zijn verplaatst, op het Foodplein.
Elisa: “Het is hard werken, maar we hebben ook de grootste skik. De tranen rollen over mijn wangen van het lachen.”
Ellen: “De klanten vinden dat ook leuk. We krijgen vaak complimenten. We zijn gezellig en tappen een goed biertje. Op tempo natuurlijk want met kermis moet er wel doorgedronken kunnen worden.”
Elisa: “We zijn perfect op elkaar ingespeeld en begrijpen elkaar zonder woorden. Ellen tapt en ik serveer. Dat gaat het snelste.”
Vrolijk en los
Ieder jaar in mei ontvangen ze een mail van ’t Fortuin met de vraag of ze met kermis weer willen komen werken. Ellen en Elisa hebben daar dan al lang rekening mee gehouden.
Elisa: “Kermis maakt altijd blij. Het is lekker los, we hoeven niet statig te doen met een dienblad ofzo en kunnen andere geintjes maken dan bijv. op een bruiloft.”
Ellen: “Het is zo leuk om de feestende mensen te zien. Grappig ook. Ze komen fris aan en raken steeds meer in de olie. Maar weer of geen weer, zelfs met de striemende regen tegen je gezicht, de mensen blijven vrolijk.”
Elisa: “Voor sommigen kan de dag niet lang genoeg duren. Dan zien we dat ze zich verstoppen omdat ze als laatste de kroeg uit willen. Of ze komen bij ons met de mooiste smoesjes om nog één laatste drankje te krijgen.”
Ellen: “We hebben ook zo onze vaste gasten. Worden altijd enorm verwend door buurman Piet Deen. Op zondag komt hij ons altijd een slaatje of paling brengen. Echt zo lief.”
Elisa: “De muzikanten kunnen we niet goed zien, maar we dansen wel mee. Zo heb ik Ellen leren hakken.”
Top geregeld
Ellen: Bij ’t Fortuin is het altijd top geregeld. We werken van zaterdag t/m dinsdag en maken veel uren, maar we worden goed verzorgd. In het voorcafé is een ruimte waar we de lekkerste dingen kunnen eten en drinken. Er is meer dan genoeg.”
Elisa: “Nu nemen wij niet altijd tijd om te eten, we doen liever even snel een broodje kaas achter de bar. We gaan niet graag uit die feest-sfeer weg, zitten in een flow.
’s Nachts als alles gesloten is en we hebben opgeruimd en klaargezet voor de volgende dag, zijn wij aan de beurt. We zitten elke dag na met elkaar. Zonder alcohol want we moeten fris blijven.”
Ellen: “Behalve dinsdagnacht. Dan mag het hele team helemaal los en is het voor ons kermis. Al zuip je je een stuk in je kraag. Dan eten we biefstuk en komen de sterkste verhalen naar boven. Pas als het weer licht wordt gaan we naar huis.”
Kern van waarheid
De groep kermismedewerkers bestaat uit zo’n 30 mensen. De meesten zijn buitenpoorters want de Wervershovers gaan graag zelf te kermis. Of Ellen en Elisa dat niet willen? “Nou, we proberen al jaren achter de bar te stoppen, maar we hebben geen keus. Zonder ons gaat de kermis niet door.”
Grapje natuurlijk, maar niet zonder kern van waarheid. Geen kermis zonder goed team dat als geoliede machine de kermis draait. “Vier dagen per jaar is een stukje van ’t Fortuin van ons. En dat vieren we dit jaar weer met een nieuw shirt. Wat daar op staat? Kom maar kijken!”
