In de avond van 31 januari 2023 is het lekker druk in snackerie ’t Zonnetje. Er is een wisseling van de wacht en de ‘oude’ eigenaar Arjan Hoogland neemt afscheid. Veel mensen genieten van zijn laatste patatje en een borrel.
Anderen staan in de rij om Arjan de hand te schudden. Hij staat goed gemutst aan een tafel, keurig gekleed in zwart pak en wit overhemd. Hij neemt voor iedereen de tijd. Vaak antwoordt hij op de vraag waarom, dat de uitdaging weg was. Hij zet er een punt achter, maar zegt dat hij alle vertrouwen in zijn opvolger Kai Kai heeft.
Achter de toonbank zijn medewerkers druk in de weer met het frituren van de patat. Men laat het afscheidspatatje goed smaken. “Best lekker die patat van Arjan. Jammer dat hij er mee stopt. Weet jij nog de eigenaren tussen Arjan en Wil Schuitemaker? Jeetje, zat hij er al weer 17 jaar. Goeie spullen had hij. Gezellige vent ook, die veel te vertellen had.” Dat zijn veel gehoorde opmerkingen, die ondergetekende tijdens dit afscheid hoort. Je ziet ook dat dorpsgenoten Arjan een warm hart toedragen. Een groot gemis is de aanwezigheid van zijn vrouw Yvonne, die herstellend is van een ziekte en voor wie dit afscheid te vermoeiend is.
“Blijf nog even, drink nog wat, neem een snack.” Dat is niet tegen dovemansoren gezegd. Voor de zaak staat nog een tent en achter is ook nog een ruimte ingericht. Zo kan iedereen ‘binnen’ genieten van dat patatje en wat heerlijke snacks.
Later blikt Binding nog even terug. Hoe voelt dat nu, zo’n afscheid? Arjan: “Niet bevrijdt of zo, het is gewoon goed zo. De passie om door te gaan was weg. Ik was er ook altijd en ik had een geweldig team van medewerkers,
Yvonne was vaak alleen en deed ook bijna alles alleen. Altijd maar aan de gang en gaandeweg ebde het goede gevoel weg. In de Coronatijd was dat weer even terug, omdat er opeens van alles moest worden geregeld. De zaak moest anders worden ingericht en de onlineservice moest goed op gang komen. Maar na die tijd kwam dat gevoel weer terug. Ik wil gewoon een nieuwe uitdaging. Ik weet nog niet wat ik ga doen. Eerst doe ik een tijdje niets en heb ik ruim de tijd om Yvonne te ondersteunen.”
17 jaar geleden werd de zaak weer ’t Zonnetje genoemd. “’t Zonnetje terug in Wervershoof, dacht ik een beetje. Die naam klinkt ook gezellig. Ik wilde een andere sfeer in de zaak, voor iedereen toegankelijk, een beetje als vroeger met gastvrijheid van onze kant. Ik ging onder andere in gesprek met de Schuitemakers om die sfeer van toen naar boven te krijgen. Ik denk dat het allemaal wel gelukt is. Ik kijk er met 100% goed gevoel op terug. Het heeft mij veel gebracht Ik heb veel geleerd over het ondernemerschap, veel mensen leren kennen, mooie gesprekken gehad (behalve op zondag wanneer het te druk was tussen vijf en zeven) en de catering opgestart. Ik heb uiteraard veel te danken aan de mensen uit het dorp. Daarom wilde ik ook geen officiële afscheidsreceptie. Ik wilde iets voor het dorp en zo kwam ik op het idee van een afscheidspatatje. Mijn medewerkers en twee zussen regelden alles, zodat ik die avond niets hoefde te doen. Dat kon ook niet, want ik mocht vele handen schudden. Dat gaf een goed gevoel, een blijk van waardering ook.”
Gerard Bot.
