Door werk en vakanties was ik nog nooit eerder bij Dijkpop in Andijk. Dit jaar wel, als vrijwilliger nog wel, samen met Monique. Vrijwilligers worden via de mail op de hoogte gehouden over regels en hun diensten. Op 5 juli krijgen zij een oproep om naar het terrein te komen, omdat de zomerstorm Poly wel heel erg geraasd had. Ik kom die middag op het terrein en zie een enorme chaos. Het hele terrein ligt onder een dik pak takken en bladeren, hekken en stellages zijn omgewaaid, kortom veel extra werk. De grote tenten zijn gelukkig overeind gebleven.
De oproep is een succes geweest. Veel vrijwilligers zijn bezig met het schoon harken van het terrein, stapels takken en bladeren, containers vol. Na een puur uur is dat geklaard. De volgende dag, donderdag, meld ik mij weer. De avond ervoor is alweer veel hersteld. Ik werk mee aan het opzetten van tenten, het leggen van vloeren, het opruimen van rotzooi, plaatsen van banken, plaatsen van hekken, noem maar op. Met veel plezier in een groep enthousiaste vrijwilligers. Vrachtwagens rijden af en aan met materialen. Tjonge, wat komt er toch veel bij kijken. Leuk, om daar eens wat van mee te krijgen.
Vrijdag is de dag voor vertier. Monique en ik gaan naar de Avond van Andijk, uitverkocht met zo’n 5000 mensen, jong en oud. Mijn dochter zie ik hard aan het werk bij de kinderhoek, waar zij heel veel meisjes van vlechten voorziet. Ik zie weer veel vrijwilligers aan het werk. Zelf zitten we lekker aan het bier en genieten we van het festival. Veel bekenden uit Wervershoof en Andijk. Bij de optredens van Erik Mesie, Hans de Booij (met kruk in verband met een gebroken enkel) en Loïs Lane deinen we mee in de enorme tent. Daarna naar No Offens in de Rock en Rollatent. En weer terug naar de grote tent voor de Locals, artiesten uit de omgeving met de 90’s als thema, een super optreden. En geloof het of niet, die enorme tent puilde uit van het volk.
Als een van de laatsten verlaten we het terrein en rond een uur of drie vallen de luiken dicht. Het is alweer snel opstaan, want zaterdag is de dag, waarvoor we ons hadden aangemeld. Om 12.00 uur staan we in een wijn- en biertent op het terrein, aan de andere kant van de bar dus. Nou, dat hebben we geweten. Tot ’s nachts 02.00 uur zetten we (met nog veel anderen) onwijs veel glazen met drank weg, flessen water en cola zijn niet aan te slepen, de vaten met bier en cider worden om de haverklap gewisseld en de mixies zijn enorm in trek. De zon schijnt fel en bezoekers zoeken schaduwplekken op. Het is voor het zicht net of er niemand is. Maar zodra de wolken voor de zon zijn, verlaat eenieder zijn schaduwplek en stroomt het terrein vol. Ja, 7500 mensen. Door de drukte achter de bar pik je er vrijwel niets van op. Rond 03.00 uur melden we ons in de vrijwilligerstent en drinken we daar met al die vrijwilligers een paar biertjes. Bekaf, je wordt toch een dagje ouder. Wanneer het alweer licht is, bedankt Antoinet een ieder. Het festival is een enorm succes geweest. Huiswaarts en rond 04.30 uur naar bed.
Niet voor lang, want Monique en ik gaan in de ochtend alweer terug om op te ruimen. We hebben, samen met Yvonne en Dick Laan al zwetend de gehele dag onder de bezielende leiding van Jolanda en Ruud opgeruimd. Duizenden glazen veiliggesteld (met het nieuwe systeem worden glazen gehuurd, welke weer moeten worden ingeleverd). Het aantal vrijwilligers is een stuk minder dan de dagen voor het festival. Toch is er aan het eind van de dag veel gedaan. We worden getrakteerd op een uitstekende BBQ. De verzorging was trouwens al die dagen meer dan uitstekend.
Je gaat je betrokken voelen, dus maandagmiddag ook maar even gaan helpen. Als alles weg is, moet het terrein nog even echt schoon. De laatste twee uur werk ik als aanpikkelateur. Iemand heeft het nodig gevonden om als een soort confetti goudkleurige snippers de lucht in te schieten. Echt, wat een ellende om op te ruimen, doe dat maar niet meer.
Zo hebben wij een aantal dagen meegewerkt aan het festival. Je ziet het van de andere kant. Wat er niet allemaal geregeld moet worden. Je ervaart hoe vervelend het is als er een storm voorbijraast of wanneer iemand zich niet aan de afspraak houdt. Kalm blijven en bijsturen is dan het advies, en dat heeft de organisatie gedaan. Jullie hebben echt weer een krachtig staaltje laten zien en heel veel mensen plezier laten beleven.
Gerard Bot.
