Terug op het nest na 30 jaar
gon, een sponsorwandeltocht door de dorpen Venhuizen, Hem, Wijdenes, Oosterleek en Schellinkhout. Het leek hem wel wat voor mij. Waarom hij zelf niet mee deed is me nog altijd een raadsel, maar ik ronselde mijn beste vriendin, we zochten sponsors en vol goede moed begonnen we aan de 40 km. We waren jong en dartel, 40 km was veel te veel en halverwege hadden we geen zin meer. Vanuit een restaurant belde ik mijn vader op of we konden worden opgehaald. Hoe of het restaurant heette, vroeg hij. Mijn vriendin zag een bordje achter de bar hangen met daarop ‘Pepermolen’ en ik gaf deze naam door. We hebben heel lang moeten wachten voordat we waren gevonden. Mijn vader had alle restaurants in de omgeving afgereden, zoekend naar de ‘De Pepermolen’, dat uiteindelijk de ‘De Taveerne’ bleek te zijn.
Na dit ‘opstartjaar’ werd de 40 MM een traditie en liepen we elk jaar trouw zaterdag na Hemelvaart mee, en maakten we de 40 km altijd vol. Iedere keer met verschillende vrienden en kennissen of met familie. Mijn moeder liep 1x mee, ze had haar instappers aan en meende dat ze daar het beste op kon lopen, omdat ze er altijd op liep. Na verloop van tijd werd ze al stiller en na 30 km kneep ze er stiekem tussenuit, de kortste weg naar de finish. Toen wij twee uur later aankwamen zat ze ‘pré an’ en had alweer de grootste praatjes.
Na de 25e keer kwamen er andere prioriteiten en heb ik een tiental jaren niet meegedaan. Totdat ik via mijn werk een goed doel mocht sponsoren en dat werd de 40 MM. Sindsdien loop ik weer mee, maar niet meer elk jaar 40 km. Afgelopen weekend kon het na twee jaar corona eindelijk weer doorgaan. Inschrijven gaat tegenwoordig digitaal, sponsors zoeken doe ik via ‘whatsapp’ en betalen gaat via een ‘tikkie’. Het was deze 49e editie duidelijk minder druk met 800 wandelaars, en voor mij was het een soort van terugblik in het verleden. Ik moest denken aan al die voorgaande keren, aan onze moeders die mee liepen, aan onze vaders die kwamen ‘fourageren’ en langs de route klaarstonden met koffie en broodjes. Ze zijn er allemaal niet meer. Maar ook zag ik vele oude bekenden en het voelde tegelijkertijd als een reünie.
Volgend jaar is het de 50e editie, het zal zo ongeveer mijn 30e worden. Ik heb die beste vriendin alvast uitgenodigd om als vanouds voor de 40 km te gaan. En om samen te wandelen ‘down memory lane’.
Petra Koomen
