Komend jaar bestaat onze Werenfriduskerk 150 jaar, een mijlpaal die we niet zomaar voorbij laten gaan.
Deze week stellen wij voor: bezoekersgroep Wervershoof
Wij zijn de acht leden van de bezoekersgroep van de parochie Sint Titus Brandsma. Ongeveer 27 jaar geleden is onze groep opgericht. Siny van der Geest en Marita Jaeqx zijn al vanaf het begin actief bij de groep.
Het doel van de bezoekersgroep is om eenzame mensen of mensen die iets verdrietigs hebben meegemaakt te bezoeken en een luisterend oor te bieden. Dit wordt erg gewaardeerd.
Ook brengen we een bezoekje aan de bewoners van St.Jozef en de Wilgenhof.
Daarnaast brengen we een bloemetje of andere attentie naar de parochianen die een “kroonjaar” vieren, vanaf de leeftijd van 80 jaar,daarna met 85, 90 jaar enzovoort. Dit wordt altijd erg op prijs gesteld.
We vergaderen ongeveer drie keer per jaar, verdelen dan de verjaardagen, evalueren en proberen de pastor of een spreker uit te nodigen voor verdieping.
Als er mensen zijn in de parochie die behoefte hebben aan wat aandacht of gezelschap, of als u iemand kent die heel blij zal zijn met een bezoekje, bel ons gerust.
Marita Jaeqx: 0228-582196
Vera Ooijevaar: 0228-582203.
HERINNERT U ZICH DIT NOG?
Jarenlang plaatste pastor Janssen wekelijks een column in De Binding. Deze werden altijd graag gelezen, daarom plaatsen we door het jaar heen een aantal van deze leuke exemplaren op deze plek.
Woensdag 14 augustus 1985
Ik liep in de kerk en zag drie spinnen, die druk met elkaar aan het kletsen waren. Ze vroegen aan elkaar, waar ze in de kerk woonden. Een van hen zei: “In het wijwatervat…” “Hoe durf je”, riepen de anderen verschrikt, “elke keer zo’n hand in het water en zo’n plons… dat je nog leeft, hoe is het mogelijk!” “Oh, oh”, zei de eerste spin, “wat lopen jullie achter. Het wijwatervat staat meestal droog en de meesten maken geen kruis meer als ze binnen komen, of ze doen alsof. Ik zit er best.” De tweede spin zei: “Ik zit op de preekstoel, dat lijkt me beter…” “Beter?” vroegen de anderen, “Dat jij nog leeft! Als de pastoor ’n klap op de preekstoel geeft, ben je er geweest, vermorzeld. Ik mag er niet aan denken!” “Oh, oh”, zei de tweede spin, “inderdaad, wat lopen jullie achter. Die pastoor geeft geen klap op de preekstoel meer, hij staat er niet eens meer op. Vroeger deed hij dat wel, toen alle mensen nog naar de kerk gingen. Dan had ie ze met één klap te pakken, maar dat is tegenwoordig anders.”
Daarna vroegen ze aan de derde spin: “En waar woon jij?” “In de collecteschaal…”, was het antwoord. De bekjes van de beide andere spinnen vielen van verbazing open. “Het is niet waar, hoe durf je, in de collecteschaal.” “Hoezo, hoe durf je?”, vroeg die derde spin. “Nou, al die harde guldens op je tere lijf, dat overleef je niet!” “Oh, oh”, zei de derde spin, “wat lopen jullie achter. De mensen gooien tegenwoordig alleen maar papiergeld in de collecteschaal.” En toen werd ik wakker, het was maar een droom…
