Redactie: Gerard Bot
Twee kinderen strikken met een touwtje figuurtjes om hun vingers. Zij hebben ogenschijnlijk geen aandacht voor hun vader of moeder, die met de band Alice de 14e editie van Winterstoppop 2017 in de voorzaal van ’t Fortuin opent. Volwassenen wel en zijn getuige van het eerste (semi-) akoestische optreden van dit muziekfestival. Mooie muziek, dat aantoont dat popmuziek ook met akoestische gitaren prachtig is. In de achterzaal is het als vanouds, dus snerpende gitaren. Joe’s Massa eert hun idool Joe Bonamassa op grootse wijze met twee gitaristen, die voor het eerst samen optreden.
De drummer zit zichtbaar verstopt achter een geluidsscherm. De technische mensen zijn zo in staat om het geluid goed af te regelen. Dat blijkt de gehele dag van uitstekende kwaliteit te zijn. Op deze dag pendel je heen en weer van de ene naar de andere zaal. Je spreekt dan ook veel mensen, die in de gezellige drukte enthousiast hun favorieten opzoeken. Dat het in ons dorp wel goed zit met de toekomst bewijzen Daan en Laura (voor RTL-boulevardvolgers: het is een stelletje) met frisse heldere klanken.
De strikkende kinderen zijn blijkbaar alweer huiswaarts. Mr. Jeff heeft twee nieuwe heren aan Mr toegevoegd en spelen nóg beter dan tijdens eerdere edities. Het artikel wordt te lang wanneer elke band wordt beschreven, maar neem aan, dat het popfestival voor kwalitatief goede popmuziek gezorgd heeft. Het thema Seattle wordt door elk band ter harte genomen. Bert Hoogeveen van Blue Flame weet voor elk nummer wel een link naar Seattle te bedenken, behalve met ‘Make me smile’, dat heeft volgens hem werkelijk niets met die stad te maken. Akoestisch spelen is volgens de muzikanten wel even wennen, het is moeilijker, maar geeft wel weer aan dat je veelzijdig bent.
Het evenement geeft beginnende muzikanten een podium. De mannen van The Titanium White geven de 21-jarige Esther Didden uit Opperdoes de kans om de dwarsfluit tijdens ‘Nights in White Satin’ te spelen. Esther: “Ik speelde vandaag voor het eerst voor publiek, en dan ook nog zoveel. Het was best spannend en leuk om te doen. Bands kunnen mij gerust bellen. Ik kende dat liedje trouwens helemaal niet, maar heb inmiddels wel begrepen dat het een grote hit is geweest”. Meer jonge bezoekers kenden deze klassieker niet, voor een oudere jongere is dat toch wel merkwaardig.
Op een deur in de achterzaal staan afbeeldingen en het woord genieten afgedrukt. Voor niet-rokers heeft het woord genieten een andere betekenis. Rokers genieten in de blauwe walm wel en praten daar in alle rust over de muziek.
In de artiestenruimte is het een gaan en komen van muzikanten. De ene wat gespannen voor een optreden, de ander met zijn bandleden evaluerend over het optreden. Al is een optreden nog zo goed geweest, er is altijd wel een klein detail, dat door het publiek waarschijnlijk niet eens is opgemerkt. Twee fotograven kijken alvast naar hun eerste afbeeldingen en beoordelen, af en toe met gemengde gevoelens, de toch wel fraaie foto’s. Uw correspondent is slechts bezoeker, maar geniet wel van het werk van anderen achter de schermen.
Het is opvallend hoe weinig bassisten zingen. Dat kan best wel een aardig onderwerp voor een wetenschappelijk onderzoek zijn. Dat denkende zingt prompt de bassist van Seven Dead Poets een mooi lied. Bij de nozem en zijn vrienden staat een klein jochie met drumsticks het hele optreden mee te trommelen, een soort van air-drumming. De band daarna gooit tijdens een moersliedje over Sinterklaas pepernoten in de zaal, maar van de grond rapen…dat maar niet.
Bij de entree staan laat op de avond twee oud-bestuursleden toch nog even het nieuwe bestuur terzijde. Zij beseffen als geen ander, dat entree heffen niet onbelangrijk is voor het voort bestaan van hun SMEW. Loek en Myriam vinden dat helemaal geen probleem. Vooral niet wanneer het derde oud-bestuurslid René nog even een praatje komt maken. Zij zijn eerder op de avond door het nieuwe bestuur op het podium geroepen. Een mooi oorkonde van verdienste en een bos bloemen hebben extra gestalte gegeven bij de dankwoorden van Pascal Meester. De drie leden hebben veel betekend voor muzikaal Wervershoof en hebben zeer verdiend op deze dag ook een podium gekregen.
Tijdens het optreden van Kratje Bier slaat de vermoeidheid, na vijf dagen skisport, voorafgegaan en afgerond met een nacht in de bus, in de benen en besluit uw schrijver dat het net als met drinken is, na een kratje bier is het mooi geweest. Het festival zal absoluut groots zijn beëindigd. Het nieuwe bestuur mag trots zijn.
Op de nieuwe website www.smew.eu staan (binnenkort) foto’s van deze editie van Winterstoppop.
Tekst: Gerard Bot
Foto’s: Linda Hoogeveen
